Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής

Ελληνικός Πολιτιστικός Ορειβατικός Σύλλογος Φυλής (Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής) Ικτίνου 3 & Προμηθέως (παράδρομος της Αττικής οδού) ΦΥΛΗ ΤΚ13344 (350μ.από την έξοδο 6 της Αττικής οδού και από τη στάση του Προαστιακού Σιδηροδρόμου) Τηλ.2102411148 Κιν.6981005747

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

31 Μαρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Πάρνηθα: Πηγές Κρύας Φυλής – Λοιμικό - πηγές Γκούρας -  Αυλώνας (διάσχιση)
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)07 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.12 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.
13 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Επιμορφωτικό διήμερο στελεχών αναβάσεων του Συλλόγου μας σε ξηρό και χιονισμένο πεδίο (ταχύρυθμο επιμορφωτικό διήμερο)
20 Απρ 2024
08:30AM - 01:00PM
Εθελοντικός καθαρισμός πηγών δυτ.Πάρνηθας: Ρουμάνι, Κατσιγιάννη, Καλογέρου, Γκούρα 
21 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Παρνασσός: Πολύδροσος – Επτάλοφος (διάσχιση)
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 27 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.02 Μαϊ 2024
04:00PM - 08:00PM
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.
19 Μαϊ 2024
07:00AM - 06:00PM
Οίτη: Μονοπάτι Σιδηροδρομικών - Φαράγγι Ασωπού
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)02 Ιουν 2024
07:00AM - 07:00PM
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 
01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, ανάβαση στην κορυφή RAZDELNAYA (6 148μ).

ΣΧΟΛΕΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ: Γ.Βουτυρόπουλος, Δ.Δασκαλάκης, Τ.Μουτάφης

Η σχολή αναρρίχησης αρχαρίων του Ε.Π.Ο.Σ. ΦΥΛΗΣ προσφέρει μια συγκροτημένη εισαγωγική γνώση και εμπειρία στη δραστηριότητα της αναρρίχησης συνδυάζοντας την εκπαίδευση στον βράχο.Στη σχολή αναρρίχησης αρχαρίων μπορεί να συμμετέχει όποια/ος έχει κλείσει το 18ο έτος της ηλικίας του και δεν απαιτείται προηγούμενη σχετική εμπειρία παρά μόνο λίγη διάθεση για περιπέτεια και αγάπη για τη φύση.ΣΧΟΛΗ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ ΜΕΣΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΠΡ ΜΑΙΟΣ 2024 a0f50

Το ορειβατικό σκι είναι ένα σπορ που απευθύνεται σε ορειβάτες αλλά και σε χιονοδρόμους.Στους χιονοδρόμους, η γνώση τεχνικών ορειβατικού σκι θα δώσει τη ασφαλή δυνατότητα και τις τεχνικές για να κινηθούν και εκτός πιστών ενός οργανωμένου χιονοδρομικού κέντρου, ενώ στους ορειβάτες θα δώσει τη δυνατότητα να απολαύσουν και να προσεγγίσουν με ασφάλεια και ταχύτητα ορεινούς όγκους.1 6248e

Αλβανία …  κοντινή και όμως ανεξερεύνητη !

Αυτός ο κόσμος

                                                                                                 ο μικρός ο μέγας

                                       Οδυσσέας Ελύτης

 

 

          Ποιος δεν θα ήθελε να χαθεί μέσα στην απεραντοσύνη των Βαλκανίων; Ποιος δεν θα ήθελε να έρθει σε επαφή με τα πλούσια πολιτιστικά χαρακτηριστικά των λαών της χερσονήσου του Αίμου και ποιος δεν θα επιθυμούσε να εξερευνήσει μονοπάτια της βαλκανικής χερσονήσου στα οποία λίγοι μέχρι στιγμής ορειβάτες έχουν βρεθεί; Λοιπόν, αυτή ακριβώς η δυνατότητα δόθηκε στα μέλη του Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής τα οποία το Πάσχα του 2013 ταξίδεψαν στην Αλβανία και στο Κόσοβο.  

          Ήταν ένα ταξίδι που μας έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε εκ του σύνεγγυς όχι μόνο τα ορεινά μονοπάτια της βόρειας Αλβανίας, αλλά και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας σε θέματα πολιτισμού, ιστορίας και διπλωματίας.

 

          30 Απριλίου 2013 – Μεγάλη Τρίτη

          Συγκέντρωση στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Καραϊσκάκη της Αθήνας, επιβίβαση στο πούλμαν και αναχώρηση περίπου στους 8:30 για την πρωτεύουσα της Αλβανίας. Πολλές οι στάσεις σε διάφορα σημεία τόσο της Ελλάδας (για επιβίβαση) όσο και της Αλβανίας (για αποβίβαση), γεγονός που είχε ως συνέπεια την πέραν της προγραμματισμένης ώρας άφιξή μας στο Τίρανα. Ίσως ορισμένοι δυσκολευτούν να το πιστέψουν, αλλά φτάσαμε στην πρωτεύουσα του γειτονικού κράτους την επόμενη ημέρα (1 Μαΐου – Μεγάλη Τετάρτη) ύστερα από 15 ώρες ταξιδιού! Η καθυστερημένη άφιξή μας δεν μας επέτρεψε να επισκεφτούμε εκείνη την ημέρα τα αξιοθέατα της πόλης αυτής. Αντιθέτως επέβαλε, την άμεση αναχώρησή μας για την κωμόπολη της Κρούγια στην οποία θα διανυκτερεύαμε το πρώτο βράδυ της παραμονής μας στην Αλβανία.

          Μήπως αναρωτιέστε σε ποια πόλη της Αλβανίας μπορεί να βρείτε το καλύτερο παζάρι; Λοιπόν, η Κρούγια είναι το μέρος το οποίο αναζητάτε. Ας διευκρινίσουμε κατ’ αρχάς ότι η λέξη παζάρι προέρχεται από την τουρκική γλώσσα και σημαίνει «Κυριακή». Προφανώς, η ονομασία αυτή δόθηκε και στους χώρους αγοραπωλησιών επειδή το εμπόριο αγαθών σε αυτή τη μορφή γινόταν, κυρίως, τις Κυριακές. Στην Κρούγια, λοιπόν, θα βρείτε ένα γραφικότατο παζάρι, το οποίο λίγο έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων. Μετάλλια και κράνη από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, κιλίμια, μπακίρια, πιάτα, κούκλες με παραδοσιακές στολές, αγαλματίδια του Σκεντέρμπεη, μουσικά όργανα ελκύουν την προσοχή κάθε ταξιδιώτη, όπως ακριβώς συνέβη και με εμάς.

 

          Η Κρούγια, λοιπόν, και το ιστορικό της κέντρο το οποίο βρίσκεται μέσα και γύρω από το κάστρο αποτελεί πραγματικά έναν τόπο άξιο επίσκεψης. Ο χώρος είναι πολύ γοητευτικός μιας και παραπέμπει στην εποχή της τουρκοκρατίας, ενώ παράλληλα κοσμείται από δύο σημαντικά μουσεία (το Μουσείο του Σκεντέρμπεη και το Εθνογραφικό Μουσείο) τα οποία βρίσκονται εντός του κάστρου. Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι στο κάστρο της Κρούγια διατηρούνται ακόμη και σήμερα πολλά μνημεία της τουρκοκρατίας, όπως μικρά γεφύρια, σπίτια και χαμάμ. Μάλιστα, η επίσκεψη σε αυτό το χώρο απαιτεί λίγες μόνο ώρες κάνοντας έτσι την Κρούγια έναν ιδανικό μέρος για να περιηγηθεί κανείς, πριν συνεχίσει το ταξίδι του προς άλλες πόλεις της Αλβανίας.

Αφότου γευματίσαμε, ξεκουραστήκαμε για λίγο στο ξενοδοχείο μας, καθώς το απόγευμα το πρόγραμμα περιελάμβανε μια μικρή ανάβαση στο παρακείμενο ιερό βουνό Sarisalltik, όπου στα 1.900 μέτρα υπάρχει ο ναός των Δερβίσηδων Σούφι. Ενδιαφέρουσα και σε ορισμένα σημεία της λίγο απότομη πεζοπορία, σε μονοπάτι ή καλντερίμι,  που μας έδωσε, όμως, τη δυνατότητα να θαυμάσουμε τη θέα προς την κεντροδυτική Αλβανία και την Αδριατική θάλασσα. Η πεζοπορία ολοκληρώθηκε στο μνημείο των Σούφι δίνοντάς μας παράλληλα τη δυνατότητα να απολαύσουμε τη θέα ενός μοναδικού ηλιοβασιλέματος.

 

          2 Μαΐου 2013 – Μεγάλη Πέμπτη

          Την επόμενη ημέρα έπρεπε να αναχωρήσουμε για τη βόρεια Αλβανία και να φτάσουμε ως τα σύνορα με το Μαυροβούνιο. Ωστόσο, επειδή ο δρόμος που συνδέει την κεντρική με τη βόρεια Αλβανία είναι εξαιρετικά στενός και επικίνδυνος οι περισσότεροι ταξιδιώτες που επιθυμούν να βρεθούν σε αυτό το σημείο κατευθύνονται εκεί μέσω του υπερσύγχρονου αυτοκινητόδρομου που συνδέει τα Τίρανα με το Κόσοβο. Αυτόν ακριβώς το δρόμο επιλέξαμε και εμείς. Αναχωρήσαμε, λοιπόν, από την Κρούγια και ακολουθώντας έναν καλοσχεδιασμένο και χωρίς διόδια αυτοκινητόδρομο κατευθυνθήκαμε ανατολικά. Σκοπός μας ήταν περνώντας από το συνοριακό φυλάκιο Αλβανίας – Κοσόβου, να βρεθούμε στο Πρίζρεν και από εκεί πάλι, κάνοντας στην ουσία ένα ημικύκλιο, να εισέλθουμε ξανά στην Αλβανία από ένα άλλο βορειότερο φυλάκιο. Έτσι, θα φτάναμε στον προορισμό μας παρακάμπτοντας τον εξαιρετικά επικίνδυνο δρόμο που περνάει μέσα από το έδαφος της Αλβανίας.

Όμως, λόγω κακής συνεννόησης με το ταξιδιωτικό γραφείο οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε διαβατήρια παρά μόνο τις νέου τύπου ταυτότητές μας. Μιας και σε όλα τα Βαλκάνια μπορείς να ταξιδέψεις με την ταυτότητά σου θεωρήσαμε ότι αυτό θα ισχύει και στο Κόσοβο. Λάθος! Το Κόσοβο είναι το μόνο μέρος στη χερσόνησο του Αίμου στο οποίο απαιτούνται διαβατήρια. Χαρακτηριστική είναι και η αμηχανία του αστυνομικού ο οποίος μας είπε ότι …. δεν ήξερε πού να σφραγίσει την ταυτότητά μας. Το μόνο που μας απέμενε, λοιπόν, ήταν ή να μεταβούμε στην βόρεια Αλβανία από τον επικίνδυνο δρόμο ή να διαπραγματευτούμε. Δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι κάναμε. Αλλεπάλληλες τηλεφωνικές κλήσεις στο προξενικό γραφείο της Ελλάδας στην Πρίστινα (πρωτεύουσα του Κοσόβου) και διαρκείς συνεννοήσεις με τους αστυνομικούς στην προσπάθειά μας να τους πείσουμε ότι δεν είμαστε … τρομοκράτες, αλλά φτωχοί πλην τίμιοι ορειβάτες. Τελικά, η διαπραγμάτευση και η επιμονή μας απέφεραν αποτελέσματα και 16 ευτυχείς ορειβάτες συνέχισαν το ταξίδι τους στα ενδότερα των Βαλκανίων.

Όπως προαναφέρθηκε, για να φτάσει κανείς στο βορειότερο συνοριακό φυλάκιο που συνδέει τις δύο χώρες θα πρέπει να περάσει από το Πρίζρεν του Κοσόβου. Έτσι ακριβώς συνέβη και με εμάς, μόνο που εμείς επιλέξαμε να επισκεφτούμε αυτή τη γραφικότατη πόλη των Βαλκανίων. Όποιος επισκεφτεί, λοιπόν, το Πρίζρεν θα έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να θαυμάσει μία από τις ομορφότερες και ιστορικότερες πόλεις των κεντρικών Βαλκανίων, αλλά και να δει παντού γύρω του έκτυπα τα σημάδια της τελευταίας βαλκάνιας πολεμικής σύρραξης.

Το Κόσοβο αποτελούσε μέχρι το 1990 μέρος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Εκείνη τη χρονιά οι τοπικοί αλβανόφωνοι ηγέτες διακήρυξαν την ανεξαρτησία του Κοσόβου, προκαλώντας την αντίδραση του Βελιγραδίου. Δύο χρόνια αργότερα ξέσπασε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και ο Ιμπραήμ Ρουγκόβα εκλέχτηκε πρόεδρος του αυτοανακηρυγμένου ως ανεξάρτητου Κοσόβου. Ύστερα από τρία χρόνια (1999) η Σερβία απέρριψε ένα σχέδιο αυτονόμησης του Κοσόβου που υποστηριζόταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ο πόλεμος δεν άργησε να εκδηλωθεί. Τελικά, μόνο τρεις μήνες βομβαρδισμών απαιτήθηκαν, για να αναγκαστεί η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς να αποσύρει τις δυνάμεις της από το Κόσοβο.

 

Περπατώντας κανείς, λοιπόν, στους δρόμους του Πρίζρεν διαπιστώνει εύκολα τα σημάδια της πρόσφατης πολυτάραχης ιστορίας της περιοχής. Τα αυτοκίνητα του Ο.Η.Ε. διασχίζουν του δρόμους της πόλης, οι ορθόδοξες εκκλησίες προστατεύονται από κυανόκρανους, ενώ σε πολλές από αυτές έχουν τοποθετηθεί συρματοπλέγματα. Ωστόσο, το Πρίζρεν αποτελεί, όπως προαναφέρθηκε, μια γραφική και άξια επίσκεψης πόλη των Βαλκανίων. Στο ιστορικό κέντρο δεσπόζει η Οθωμανική γέφυρα του 15ου αιώνα, ενώ με αφετηρία αυτό το σημείο της μπορεί κάποιος να επισκεφτεί το τζαμί του Σινάν πασά, τα λουτρά του Μεχμέτ πασά, την ορθόδοξη εκκλησία της Παρθένου και ασφαλώς το κάστρο το οποίο εξασφαλίζει μια μαγευτική θέα προς τη γύρω περιοχή.

 

Η επίσκεψή μας στο Πρίζρεν ολοκληρώθηκε, όμως, και εμείς έπρεπε να πάρουμε το δρόμο προς τη βόρεια Αλβανία. Μετάβαση, λοιπόν, αυτή τη φορά στο βορειοδυτικό φυλάκιο που συνδέει το Κόσοβο με τον κυρίως προορισμό μας. Μετά από σύντομες επεξηγήσεις κατορθώνουμε να περάσουμε εκ νέου στο αλβανικό έδαφος και να κατευθυνθούμε προς το Bajram Curri, την τελευταία πόλη στην οποία θα βρεθούμε πριν από την άφιξή μας στην περιοχή της Βαλμπόνα. Από αυτή την πόλη αγοράζουμε τις τελευταίες μας προμήθειες (νερό και φρούτα), μιας και στο σημείο στο οποίο κατευθυνόμαστε δεν υπάρχουν καταστήματα.

 

Φεύγοντας από το Bajram Curri όλοι μας αδημονούσαμε να δούμε το μέρος στο οποίο θα καταλύαμε και το οποίο άλλωστε αποτελούσε και το βασικό λόγο της επίσκεψής μας σε αυτή τη χώρα. Αυτό που είχαμε δει μέχρι στιγμής ήταν μια χώρα η οποία επιδιώκει να ανασυσταθεί και να ανασυγκροτηθεί. Το ιστορικό κέντρο των πόλεων της Αλβανίας σίγουρα παρουσίαζε ενδιαφέρον, ωστόσο βγαίνοντας κανείς λίγο πιο έξω αντίκριζε το μπετόν, την άναρχη δόμηση, τις αμφίβολης αισθητικής πολυκατοικίες και σε ορισμένα σημεία την ελλιπή καθαριότητα. 

 

Αυτό το οποίο, όμως, αντικρίσαμε φτάνοντας νωρίς το βράδυ στη Βαλμπόνα άξιζε τον κόπο και τις ταλαιπωρίες που περάσαμε για να φτάσουμε εκεί. Ένα πραγματικά μαγευτικότατο σημείο της Αλβανίας το οποίο οι περισσότεροι ταξιδιωτικοί οδηγοί ή το αγνοούν ή απλώς κάνουν μια πολύ σύντομη μνεία σε αυτό. Διασχίζοντας βουνά, περνώντας από ορμητικά ποτάμια και οδηγώντας λίγο μετά το Bajram Curri σε χωματόδρομο φτάσαμε στο σημείο απ’ όπου τα βήματά μας θα διέσχιζαν μονοπάτια απαράμιλλου φυσικού κάλλους. Η περιοχή της Βαλμπόνα είναι ένα μέρος που κάθε ορειβάτης και φυσιολάτρης θα πρέπει να συμπεριλάβει στις άμεσες στοχεύσεις του. Ας διευκρινιστεί, ωστόσο, ότι στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει μόνο ένας οικισμός. Κατά τα άλλα εκεί μπορεί κανείς να βρει μόνο λίγους ξενώνες και ένα ή δύο εστιατόρια.

Σε έναν από αυτούς του ξενώνες, λοιπόν, καταλύσαμε και εμείς. Το μέρος στο οποίο είχε χτιστεί ήταν πραγματικά μοναδικό μιας και αξιοποιούσε και ενέτασσε αρμονικά και καλαίσθητα στο χώρο του τα τρεχούμενα νερά μιας πηγής, σχηματίζοντας μάλιστα σε ένα σημείο του ένα μικρό ιχθυοτροφείο. Εγκατάσταση, λοιπόν, στον άνετο και καθαρό ξενώνα μας, δείπνο και σχεδιασμός της πορείας της επόμενης ημέρας.    

 

          3 Μαΐου 2013 – Μεγάλη Παρασκευή  

Το επόμενο πρωί το φως του Ηλίου μας αποκάλυψε όλη την καθηλωτική ομορφιά του γύρω τοπίου που μας είχε αποστερήσει το προηγούμενο βράδυ η σταδιακή έλευση της νύχτας. Πανύψηλες χιονοσκεπείς κορυφές μας περιέκλειαν και μας μάγευαν με τις απότομές πλαγιές τους. Ένα μεγάλο ποτάμι να κυλάει λίγα μόνο μέτρα από το σημείο όπου βρισκόταν ο ξενώνας μας, ο Ήλιος να ξεπροβάλλει δειλά πίσω από τις πλαγιές και οι δασώδεις πλαγιές των βουνών να τραβούν τα βλέμμα και το φωτογραφικό φακό όλων των ορειβατών.

Μετά το απαραίτητο πρωινό η ομάδα ξεκινάει σχεδόν σύσσωμη για την κατάκτηση της πρώτης κορυφής, της Ros στα 2.523 μέτρα. Ένα πανέμορφο και μαγευτικό τοπίο μας περιέβαλλε κάθε στιγμή της ανάβασής μας. Μοναδικού φυσικού κάλλους μέρη, τα οποία μέχρι στιγμής έχει ελάχιστα αγγίξει ο μαζικός τουρισμός. Οι γύρω βουνοκορφές καθήλωναν το βλέμμα μας  ανά πάσα στιγμή, κελαριστά νερά ακούγονταν από παντού και η πανίδα της περιοχής, αποτελούμενη κυρίως από πτηνά, συνόδευε και ενίσχυε την ομορφιά του μέρους στο οποίο βρισκόμασταν.

Σταδιακά ορισμένα από τα μέλη της ορειβατικής ομάδας αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια, όμως ένα σύνολο έντεκα ορειβατών κατόρθωσε να φτάσει πολύ κοντά σε αυτή την κορυφή. Δυστυχώς, όμως, οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες δεν τους επέτρεψαν να τοποθετήσουν τη σημαία του Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής στην κορυφή. Η ομάδα έφτασε στα 2.100 μ, αλλά ο καιρός στάθηκε ένας αποτρεπτικός παράγοντας για την ολοκλήρωση της πορείας. Δικαιολογημένη, λοιπόν, η απογοήτευση μιας και αυτός ήταν ο κύριος στόχος που είχε τεθεί σε αυτό το ταξίδι. Ίσως η καθυστερημένη αναχώρηση το πρωί από τον ξενώνα να συνέβαλε στην μη επιτυχημένη ανάβαση στην κορυφή Ros.  

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ατυχία αυτή δεν μας πτόησε αφού η όλη ορειβασία – ασχέτως τελικού αποτελέσματος – μας έδωσε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε ένα σπάνιας ομορφιάς τοπίο και να απαθανατίσουμε στις φωτογραφικές μας μηχανές μέρη άγνωστα για τον περισσότερο κόσμο.

 

4 Μαΐου 2013 – Μεγάλο Σάββατο

Την επόμενη ημέρα το πρόγραμμα προέβλεπε την «κατάκτηση» της κορυφής Μικρή Jezerce η οποία μας προσκαλούσε κοντά της στα 2.589 μέτρα. Εκείνη την ημέρα οι αποφασισμένοι ορειβάτες φρόντισαν να αναχωρήσουν από τον ξενώνα πολύ νωρίς, ούτως ώστε να προλάβουν – όσο αυτό είναι εφικτό – την εκδήλωση άσχημων και αποτρεπτικών για την ορειβασία καιρικών φαινομένων. Οι υπόλοιποι σχηματίσαμε μια πεζοπορική ομάδα και επιλέξαμε να περιηγηθούμε στο οροπέδιο της Βαλμπόνα, να συνομιλήσουμε  με ντόπιους και να θαυμάσουμε τους καταρράκτες και την ομορφιά της βαλκάνιας φύσης. Η πεζοπορική ομάδα νωρίς το απόγευμα επέστρεψε στον ξενώνα, ενώ ύστερα από λίγη ώρα και η ορειβατική επέστρεψε γεμάτη χαμόγελα, εμπειρίες και έχοντας αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του βουνού.

Όσοι επέλεξαν να κινηθούν προς την μικρή Jezerce, εξοπλισμένοι με τον χειμερινό εξοπλισμό, άρχισαν την πεζοπορία αφήνοντας τους μικρούς ξύλινους ξενώνες νωρίς το πρωί και αφού είχαν πάρει μαζί τους πρωινό σε πακέτο. Πεζοπόρησαν στη αρχή ανάμεσα στους μικρούς χειμάρρους που διέσχιζαν την κοιλάδα της Βαλμπόνα θαυμάζοντας τις γύρω μαγευτικές κορυφές. Οι πυκνές δασωμένες πλαγιές με τα ευθυτενή έλατα κατέληγαν στην κοίτη με τα άσπρα βότσαλα και τα αλλεπάλληλα ποταμάκια. Η πεζοπορία συνεχίστηκε συνοδεία δύο νέων Αλβανών οδηγών μέχρι το τέλος της κοιλάδας.

Σε εκείνο το σημείο άρχισε η δύσκολη ανάβαση από ελάχιστα διακριτό μονοπάτι και με τη συνοδεία ενός γελαδοβοσκού ο οποίος ήξερε τη συντομότερη χρονικά διαδρομή προς την κορυφή, αλλά με τη μεγαλύτερη κλίση… Προειδοποίησε τους Αλβανούς οδηγούς ότι φέτος τα χιόνια ήταν περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά και μία εβδομάδα πριν υπήρχε ισχυρή χιονόπτωση στην περιοχή. Ανηφόρισε κι αυτός με την ομάδα και μετά από περίπου 45΄ ανάβασης στην δασωμένη πλαγιά με μεγάλη κλίση, η πορεία συνεχίστηκε σε χιόνι και μάλιστα πάνω σε παλαιότερη χιονοστιβάδα. Η απότομη κλίση δυσκόλευε την κίνηση, ακόμη και τη λήψη φωτογραφιών. Η ευστάθεια των μελών της ομάδας, ευάλωτη. Ο χρόνος που απαιτήθηκε για να κερδίσει το πολυπόθητο ύψος η ομάδα, λειτούργησε αρνητικά σε σχέση με το στόχο, ο οποίος ήταν η κορυφή.

Η ηλιόλουστη μέρα, χάρισε στην ομάδα υπέροχες εικόνες και αυτές αποτελούσαν την υπέροχη παλέτα των Αλβανικών Άλπεων. Ο χαρακτηρισμός αυτός, αν και δανεισμένος από τους ορεινούς όγκους της Ευρώπης, ήταν χαρακτηριστικός για να δηλώσει την αίγλη της απόλυτης ορεινής ομορφιάς. Η ζέστη της ημέρας είχε μαλακώσει το χιόνι και η μεγάλη κλίση της πλαγιάς έκανε κοπιαστική την προσπάθεια ανάβασης. Όταν πια η ομάδα πέρασε τα 2330 μ., οι περισσότεροι συνέχισαν μέχρι το διάσελο με σκοπό να κινηθούν αριστερά, προς τη βάση κάτω από την κορυφή. Όταν όμως πλησίασαν κοντά, διαπίστωσαν το ανέφικτο: μια τεράστια ρωγμή στο χιόνι κάτω από την κορυφή, καθιστούσε το εγχείρημα για την κορυφή αδύνατο. Η ομάδα υποχώρησε μετά από 8 ώρες πορείας και άρχισε την κατάβαση. Μια άλλη φορά ίσως είπαν οι περισσότεροι… Η διαδρομή με την απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου αποζημίωσε όλους τους συμμετέχοντες και τους αποκάλυψε την πραγματική ανεξερεύνητη αλβανική ορεινή φύση: τις άγνωστες Αλβανικές Άλπεις, ένα καλά κρυμμένο μυστικό της χώρας που οι τολμηροί της συντροφιάς του Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής είχαν την τύχη να γνωρίσουν.

Η μέρα ολοκληρώθηκε με ένα δείπνο το οποίο φροντίσαμε να συνοδεύσουμε με θερμές συζητήσεις, χορούς και τραγούδια μέχρι αργά. 

 

 

5 Μαΐου 2013 – Κυριακή του Πάσχα  

Η ημέρα της επιστροφής δεν άργησε να έρθει. Την Κυριακή του Πάσχα – για τους ορθόδοξους – είχε έρθει η στιγμή που θα έπρεπε να αποχαιρετήσουμε αυτό το μοναδικού μέρος της Αλβανίας και να πάρουμε το δρόμο προς τα Τίρανα. Προκειμένου μάλιστα να αποφύγουμε αυτή τη φορά τις πολύωρες διατυπώσεις και εξηγήσεις στα σύνορα με το Κόσοβο, αποφασίσαμε να φτάσουμε στα Τίρανα μέσα από την κεντρική Αλβανία. Μας δόθηκε έτσι η δυνατότητα να γνωρίσουμε όλη την χώρα αυτή (από το βορρά προς το νότο) και να δούμε χωριά και ανθρώπους με παραδοσιακές ενδυμασίες που δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να δούμε εάν επιστρέφαμε μέσω Κοσόβου. Θα πρέπει, όμως, να διευκρινιστεί πως ο συγκεκριμένος δρόμος για μια απόσταση 35 χιλιομέτρων γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνος, καθώς είναι χαραγμένος σε ένα υψηλό σημείο του βουνού, είναι πολύ στενός και έχει ελάχιστες προστατευτικές μπάρες. Έτσι, το μικρό εικοσαθέσιο πούλμαν που μας μετέφερε ήταν αναγκασμένο μερικές φορές να μην υπερβαίνει την ταχύτητα των 20 χιλιομέτρων την ώρα.

Το ταξίδι μας, όμως, ολοκληρώθηκε και έτσι νωρίς το βράδυ (σημειωτέον πως είχαμε ξεκινήσει κατά τις 9 η ώρα το πρωί από τη Βαλμπόνα) φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας στο κέντρο των Τιράνων.

Το βράδυ δειπνήσαμε σε ένα πολυτελές εστιατόριο και παρά την κούρασή μας δεν χάσαμε την ευκαιρία στη συνέχεια να περιηγηθούμε στα Tirana «by night», αν και δεν βρήκαμε ένα … Τιρανόραμα για να μας καθοδηγήσει. Ας σημειωθεί δε πως η νυχτερινή διασκέδαση της πρωτεύουσας συγκεντρώνεται γύρω και εντός της περιοχής Bloku, δηλαδή του μπλοκ εντός του οποίου ζούσε η ηγετική ομάδα του αλβανικού κομμουνιστικού κόμματος την περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού.

 

 

6 Μαΐου 2013 – Δευτέρα του Πάσχα

Την τελευταία ημέρα της παραμονής μας στην Αλβανία δεν χάσαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε στην πρωτεύουσα της χώρας αυτής και να επισκεφτούμε τα αξιοθέατά της. Δυστυχώς, τρία από τα κυριότερα αξιοθέατα, η Εθνική Πινακοθήκη, το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο και το Αρχαιολογικό Μουσείο ήταν κλειστά.  Αυτό, όμως, δεν μας απέτρεψε από το να επισκεφτούμε τον νέο Ορθόδοξο ναό των Τιράνων, το τζαμί του Ετχέμ μπέη, το άγαλμα του Σκεντέρμπεη που δεσπόζει στο κέντρο των Τιράνων, τα ερείπια του κάστρου του Ιουστινιανού και την Πυραμίδα μια κατασκευή του 1988 η οποία σχεδιάστηκε ως μουσείο του Ενβέρ Χότζα, αλλά σήμερα απομένει εγκαταλελειμμένη και αισθητικά μάλλον απωθητική. 

 

Εάν ποτέ βρεθείτε στα Τίρανα μην χάσετε την ευκαιρία να επισκεφτείτε την αρχαία Επίδαμνο, δηλαδή το σημερινό Δυρράχιο. Η συγκεκριμένη πόλη βρίσκεται μόλις 38 χιλιό- μετρα από την πρωτεύουσα και μπορείτε να μεταβείτε εκεί είτε με ταξί είτε με λεωφορείο – προτιμήστε το δεύτερο είναι πολύ πιο συμφέρον οικονομικά και έχει μικρή διαφορά στην ώρα που καλύπτει την απόσταση. Το Δυρράχιο συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πόλεων όπως προαναφέρθηκαν, αλλά στο ιστορικό της κέντρο ο φιλομαθής επισκέπτης μπορεί να δει ορισμένα πολύ σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται το εντυπωσιακό αμφιθέατρο του Δυρραχίου το οποίο όταν εγκαινιάστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. φιλοξενούσε 15.000 θεατές, ενώ σε αυτό μπορεί κάποιος να θαυμάσει και ένα υστερογενές βυζαντινό παρεκκλήσι με πανέμορφα ψηφιδωτά. Στην ίδια πόλη υπάρχουν τα ερείπια των ρωμαϊκών λουτρών, ένα αρχαιολογικό μουσείο υπό ανακατασκευή και τα εντυπωσιακά  βυζαντινά τείχη του 6ου αιώνα.

 

          Η ώρα της αναχώρησής μας, όμως, δεν άργησε να έρθει. Αργά το απόγευμα επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με το οποίο – κατόπιν πολλών στάσεων – θα επιστρέφαμε από τα Τίρανα στην Ελλάδα.

 

7 Μαΐου 2013 – Τρίτη του Πάσχα

Μετά από ένα ακόμη πολύωρο ταξίδι φτάσαμε στην Αθήνα. Η κούραση από το ταξίδι της επιστροφής δεν μπορεί να σβήσει από τη μνήμη και την καρδιά μας όλα όσα είδαμε, ακούσαμε και μάθαμε σε αυτήν την ενδιαφέρουσα χώρα. Ιστορικά μνημεία, αρχαιολογικοί χώροι, τοπία σπάνιου φυσικού κάλλους, πανέμορφες κορυφές, άνθρωποι γελαστοί και τίμιοι, όλα αυτά συγκροτούν το απείκασμα που άφησε στο νου μας η Αλβανία.

Ασφαλώς, μία μόνο επίσκεψη ποτέ δεν είναι αρκετή για να γνωρίσεις όλους τους καλά κρυμμένους θησαυρούς αυτής της χώρας. Γι’ αυτό και εμείς από την πλευρά μας λέμε mirupafshim, δηλαδή αντίο και εις το επανιδείν !

H Αλβανία παραμένει κοντινή σε εμάς – όχι μόνο χωρικά αλλά και συναισθηματικά –  και το γεγονός ότι είναι εν πολλοίς ανεξερεύνητη (και κυρίως τα υπέροχα βουνά της) την κάνει ακόμη πιο γοητευτική και μας προσκαλεί να την επισκεφτούμε εκ νέου.

 

 

Faleminderit  Shqiperia !

 

ευχαριστούμεΑλβανία !