Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής

Ελληνικός Πολιτιστικός Ορειβατικός Σύλλογος Φυλής (Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής) Ικτίνου 3 & Προμηθέως (παράδρομος της Αττικής οδού) ΦΥΛΗ ΤΚ13344 (350μ.από την έξοδο 6 της Αττικής οδού και από τη στάση του Προαστιακού Σιδηροδρόμου) Τηλ.2102411148 Κιν.6981005747

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

31 Μαρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Πάρνηθα: Πηγές Κρύας Φυλής – Λοιμικό - πηγές Γκούρας -  Αυλώνας (διάσχιση)
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)07 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.12 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.
13 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Επιμορφωτικό διήμερο στελεχών αναβάσεων του Συλλόγου μας σε ξηρό και χιονισμένο πεδίο (ταχύρυθμο επιμορφωτικό διήμερο)
20 Απρ 2024
08:30AM - 01:00PM
Εθελοντικός καθαρισμός πηγών δυτ.Πάρνηθας: Ρουμάνι, Κατσιγιάννη, Καλογέρου, Γκούρα 
21 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Παρνασσός: Πολύδροσος – Επτάλοφος (διάσχιση)
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 27 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.02 Μαϊ 2024
04:00PM - 08:00PM
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.
19 Μαϊ 2024
07:00AM - 06:00PM
Οίτη: Μονοπάτι Σιδηροδρομικών - Φαράγγι Ασωπού
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)02 Ιουν 2024
07:00AM - 07:00PM
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 
01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, ανάβαση στην κορυφή RAZDELNAYA (6 148μ).

ΣΧΟΛΕΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ: Γ.Βουτυρόπουλος, Δ.Δασκαλάκης, Τ.Μουτάφης

Η σχολή αναρρίχησης αρχαρίων του Ε.Π.Ο.Σ. ΦΥΛΗΣ προσφέρει μια συγκροτημένη εισαγωγική γνώση και εμπειρία στη δραστηριότητα της αναρρίχησης συνδυάζοντας την εκπαίδευση στον βράχο.Στη σχολή αναρρίχησης αρχαρίων μπορεί να συμμετέχει όποια/ος έχει κλείσει το 18ο έτος της ηλικίας του και δεν απαιτείται προηγούμενη σχετική εμπειρία παρά μόνο λίγη διάθεση για περιπέτεια και αγάπη για τη φύση.ΣΧΟΛΗ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ ΜΕΣΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΠΡ ΜΑΙΟΣ 2024 a0f50

Το ορειβατικό σκι είναι ένα σπορ που απευθύνεται σε ορειβάτες αλλά και σε χιονοδρόμους.Στους χιονοδρόμους, η γνώση τεχνικών ορειβατικού σκι θα δώσει τη ασφαλή δυνατότητα και τις τεχνικές για να κινηθούν και εκτός πιστών ενός οργανωμένου χιονοδρομικού κέντρου, ενώ στους ορειβάτες θα δώσει τη δυνατότητα να απολαύσουν και να προσεγγίσουν με ασφάλεια και ταχύτητα ορεινούς όγκους.1 6248e

(στο ινδικό κρατίδιο Garhwal Himalayas)

Ρισικές, φαράγγι Μπιλανγκάνα, Μαγιάλιπας, Κενταρνάτ, Ρισικές, κυκλική διαδρομή.

9-21 Σεπτεμβρίου 2009        

Απογευματάκι της 9ης Σεπτεμβρίου αναχωρούμε από την Αθήνα, εννεαμελής η ομάδα, ο δέκατος μας περιμένει στην Ινδία, ο ενδέκατος, δυστυχώς, έχει καθηλωθεί στο κρεβάτι από …βαρδουσιανό ατύχημα. 7.30 συνολικά ώρες πτήσης, συν τέσσερις ενδιάμεσης στάσης στην παγωνιά (του αεροδρόμιου) του Μπαχρέιν, και, χαράματα, φτάνουμε επιτέλους στο Νέο Δελχί. Η υποδοχή κάθε άλλο παρά ενθουσιώδης, ή έστω στοιχειωδώς φιλική. Βλέπετε, προερχόμαστε από χώρα «μολυσμένη» από τη γρίπη, οπότε σημαίνει συναγερμός, στον έλεγχο φορούν μάσκες και γάντια, μας περνούν από θερμικές κάμερες, μας βάζουν να συμπληρώσουμε έντυπα με απίθανες λεπτομέρειες για το ποιοι είμαστε και πού πάμε και πώς θα μας βρούνε κ.λπ. κ.λπ., αλλά, κάποτε, μας δίνουν επιτέλους το Ο.Κ. Ομαδικός στεναγμός ανακούφισης, φύγαμε!

            Έξω μας περιμένει η αρχηγός της εκδρομής με τον οδηγό μας του βουνού, τον αποτελεσματικότατο, ικανότατο και σωτήριο Τριμπουβάν, που έχει οργανώσει τα πάντα με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Τρεχάλα στο λεωφορείο υπό καταρρακτώδη βροχή, εσπευσμένη αναχώρηση, να προλάβουμε να βγούμε από την πόλη πριν αρχίσει το μποτιλιάρισμα (το οποίο όμως όπως θα δούμε δεν έχει αρχή και τέλος, είναι μόνιμο), και, το πρώτο πολιτισμικό μας σοκ. Τι είναι αυτό που βλέπουν τα άυπνα και κουρασμένα μάτια μας πίσω από τα θολά τζάμια; Δεν μπορείς και να πολυπλησιάσεις, στάζει από πάνω, μπάζει απ’ το πλάι, κι έξω από τη σχετική προστασία του αμαξώματος γίνεται κυριολεκτικά χαμός. Μια απέραντη παραγκούπολη,  κόσμος που βγαίνει κάτω από τις λαμαρίνες ή τα πλαστικά του «σπιτικού» του για να κάνει την πρωινή τουαλέτα του, ανοιχτοί υπόνομοι, απερίγραπτη βρομιά, σκουπίδια, οχήματα αναποδογυρισμένα, δρόμοι που γίνονται ποτάμια, ποτάμια που γίνονται δρόμοι, γελάδια, γουρούνια και παιδάκια που κυλιούνται στη λάσπη, περνούν δυο, τρεις ώρες, μα πότε πια θα βγούμε από το Δελχί; Κι όμως έχουμε βγει, το ένα χωριό διαδέχεται το άλλο χωρίς διακοπή, χωρίς κάποιο κενό, παντού αυτοκίνητα, σπίτια, κόσμος επί εννέα ώρες και 300 χλμ. ως τον προορισμό μας, την πόλη Ρισικές όπου και η διανυκτέρευση.

            Πρωί πρωί την επομένη αναχώρηση με δύο τζιπάκια, πορεία ανηφορική και όλο στροφές, δάση, ποτάμια, καταρράχτες, μαϊμούδες, τα αιώνια γελάδια, ένα τεράστιο υδροηλεκτρικό φράγμα, και φτάνουμε βραδάκι στο Γκούτου,  όπου και ο οργανωμένος ξενώνας, στα 1400 υψόμετρο. Εδώ ο δρόμος τελειώνει, την άλλη μέρα ξεκινάει το περπάτημα, μαζί μας κι οι βαστάζοι, ο εξοπλισμός, ο μάγειρας (που θα αποδειχθεί παραπάνω από εξαιρετικός) με ένα μεγάλο τσαγερό ανά χείρας (τα αβγά, μας εξηγεί, για να μη σπάσουν) κι οι βοηθοί του. Έχουμε να διανύσουμε για σήμερα 10 χλμ. σε κλιμακωτό μονοπάτι παράλληλο στον ποταμό Μπιλανγκάνγκα, διασχίζοντας ριζοχώραφα, υπερπηδώντας αφρισμένα ρυάκια, όπου και το πρώτο ατύχημα, απώλεια ενός μπατόν, περνώντας ξανά και ξανά τοξωτά γεφύρια. Κάθε τόσο όμορφες χωριατοπούλες επιζητούν την προσοχή μας, «νάμαστεε!» μας φωνάζουν, «σας βλέπουμε, κορίτσια, νάμαστε κι εμείς!» ανταπαντάμε, πολύ σωστά, πριν καν μάθουμε πως  «νάμαστεε» σημαίνει «γεια σας».  Λίγο πριν φτάσουμε στο Ριχ, στα 1750 μ. στον καταυλισμό κοντά στο χωριουδάκι, διασταυρωνόμαστε με 3,4 Αγγλογάλλους και τη συνοδεία τους, μας λένε ότι επιστρέφουν άπρακτοι από το Μαγιάλι Πας, αφού έμειναν καθηλωμένοι στα ριζά του επί τέσσερις μέρες, σχεδόν θαμμένοι κάτω από το χιόνι. Μας ζώνουν τα φίδια. Λες να την πάθουμε κι εμείς; Άσε, δεν είναι ώρα για μαύρες σκέψεις. Ο καιρός είναι καλός, νιώθουμε σχετικά ξεκούραστοι, έχουμε τακτοποιηθεί στην κατασκήνωση, δεν πάμε να δούμε το χωριό; Κάποιος που βαριέται να ‘ρθει, μας ζητά να του αγοράσουμε τσιγάρα… απ’ το περίπτερο. Κάποιος άλλος παίρνει μαζί του κάτι κάρτες να τις στείλει με το ταχυδρομείο! Δεν το έχουμε ακόμα χωνέψει ότι απέχουμε χιλιάδες μίλια από την ευρωπαϊκή μας πραγματικότητα.  Το «χωριό» δεν είναι παρά μερικά σπίτια, το για μας αυτονόητο «φως, νερό, τηλέφωνο» αποτελεί έννοια άγνωστη, απ’ ό,τι φαίνεται και το χρήμα, οι άνθρωποι ζουν μ’ αυτά που παράγουν ή που ανταλλάσσουν με τους γύρω οικισμούς.  Κι οι κατοικίες τους στην ουσία είναι μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι τους, δε διαθέτουν ούτε καν καμινάδα, ή έστω μια τρύπα για να βγαίνει ο καπνός. Οπότε κι εμάς τα σχέδιά μας για γύρες σε καφετέριες και μπαράκια αναβάλλονται επ’ αόριστον.          

            Δεύτερη μέρα πορείας και προορισμός μας το Γκάνγκι, στα 2000 μ. Επί 2.30 ώρες το φαρδύ και ανηφορικό μονοπάτι διασχίζει μια σχεδόν τροπική βλάστηση και, μετά από έναν οικισμό, σχεδόν οριζόντιο, τραβερσάρει την πλαγιά και καταλήγει μετά από καμιά δεκαριά χιλιόμετρα στο  όμορφο πετρόχτιστο χωριουδάκι. Στην είσοδό του ένα περιποιημένο κτίσμα που το περνάμε για μοναστήρι, με υπέροχο κήπο γεμάτο ντάλιες και πανύψηλες κανναβουριές. Ξαφνική φλασιά: Ινδική κάνναβις… Α, γι’ αυτό! Μεγάλη λοιπόν πηγή γνώσης τα ταξίδια… Βγαίνει κι ο «καλόγερος» και μας προσκαλεί για …τσάι, αλλά αποδεικνύεται …Ιταλός, εγκατεστημένος εκεί είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια! Στον οικισμό, συναγερμός: Τα πιτσιρίκια τρέχουν ξωπίσω μας φωνάζοντας «νίκι», νομίζουμε ότι ζητούν λεφτά, καθώς εξακολουθούμε να λειτουργούμε στη βάση της δικής μας πραγματικότητας, αλλά μάλλον ούτε που τα έχουν δει ποτέ, καραμέλες και γλυκά θέλουν. Στην άκρη του, ο πεντακάθαρος ξενώνας και το τελευταίο μπάνιο μας για πολλές μέρες. Και μπουγάδα. Η θέα στις παγωμένες κορφές ολόγυρα κόβει την ανάσα, η φωτογενής κορφή Μπάγκι (6850μ.) αποσπά την προσοχή από τα μαύρα σύννεφα, οι ουρανοί ανοίγουν, βοήθεια, τα ρούχα!!! Κι ύστερα το ουράνιο τόξο, το υπέροχο δειλινό και αισθητή πτώση της θερμοκρασίας.

            Τρίτη μέρα πορείας, Γκάνγκι-Καρσάλι (2300 υψομ.), 15 χλμ. σε 6.30 ώρες. Η κόντρα ξεκινά με το καλημέρα και έχουμε ένα ατέλειωτο ανέβα-κατέβα και διάσχιση του ποταμού, αρχικά από τσιμεντένια γεφύρια, κατόπιν ξύλινα, ύστερα τέρμα κι αυτά, βγάλτε τις αρβύλες σας… Μετά το μεσημέρι χαλάζι και μια νεροποντή που μας μουσκεύει ως το κόκαλο, φτάνουμε επιτέλους στο χώρο της κατασκήνωσης αλλά ο άκαρδος βοσκός με τα άλογά του έχει κάνει κατάληψη και μας διώχνει, μαζεύουμε τα βρεγμένα μας και πάμε κάνα δυο ώρες πιο κει, καταλασπωμένοι, να στήσουμε τις σκηνές μας. Ευτυχώς η βροχή σταματά και μια λαμπρή φωτιά μας στεγνώνει, μας ζεσταίνει, μας αναπτερώνει το ηθικό, και πέφτουμε ως συνήθως με τα μούτρα στο φαγητό.

            Τέταρτη μέρα, Καρσάλι-Τσόκι (3200 υψομ.), 12 χλμ. σε 6 ώρες. Η διαδρομή παρόμοια με τη χθεσινή, αλλά πιο απότομη. Συναντάμε μερικές στάνες με πρόβατα, είναι η εποχή της κουράς. Ολόγυρά μας παγωμένες κορφές και καταρράχτες. Μια ζόρικη ώρα μετά τη γέφυρα Ταμπακούντ, η αποψινή και η αυριανή μας κατασκήνωση, για ανάπαυση και εγκλιματισμό. Έχουμε εξάλλου ένα μέλος της αποστολής με σπασμένο χέρι κι ένα άλλο με πυρετό… Το βραδάκι, οι νεαροί Νεπαλέζοι  βαστάζοι στήνουν πλάι στη φωτιά γλέντι και χορό και συμμετέχουμε όσο και όπως μπορούμε.

            Πέμπτη μέρα, βόλτα 5 ωρών στη λίμνη Κατσότρα (υψόμ. 4100), απομεινάρι του παγετώνα της κορφής Ταλεσαγκάρ (6600 υψόμ.). Αναγκαστική διάσχιση δυο ποταμιών (μπρρρ ως πάνω από τα γόνατα) γιατί μας τέλειωσαν οι γέφυρες, γενναία παραμονή στα ψηλά για καμιά ώρα, μουσκίδι από τη βροχή. Κι άλλο ατύχημα, απώλεια πολύτιμων γυαλιών.

            Έκτη μέρα, Τσόκι-οροπέδιο της λίμνης Μασαρτάλ (4050 μ.), συνεχής ανηφορική πορεία 5 ωρών και 8 χιλιομέτρων, συχνά με τα τέσσερα στις γλιστερές κοτρόνες, ως το οροπέδιο που κατασκηνώνουμε. Βόλτα ως την εκπληκτική παγωμένη λίμνη στα 4200μ., σε παγωμένο χιόνι όπου ανοίγουμε βήματα για διευκόλυνση της αυριανής μας διαδρομής, και επιστροφή στην κατασκήνωση. Απόψε θα πλαγιάσουμε νωρίς, μας χρειάζεται ξεκούραση, αλλά κάτι το υψόμετρο, κάτι η έξαψη και, γιατί όχι, η αγωνία για το τι θα συναντήσουμε, δυσκολεύουν, κάνουν τον ύπνο ανήσυχο.

            Έβδομη, η μεγάλη μέρα: Μασαρτάλ (ταλ σημαίνει λίμνη) – Μαγιάλι Πας (5250μ. σύμφωνα με τους δορυφόρους) – Βάσουκι ταλ (4135μ.). Ξεκινάμε στις 6.15 πάλι για τη λίμνη Μασαρτάλ,  ανοίγοντας βήματα στο παγωμένο χιόνι, βοηθούμενοι από το ένα και μοναδικό πιολέ. Μικρή στάση για φωτογραφίες και συνεχίζουμε. Η πλαγιά έχει κλίση 45ο και η κορυφογραμμή του Μασαρτόπ φαντάζει επίφοβη, αλλά ανεβαίνουμε προσεκτικά και πλησιάζουμε στη βάση της, στον παγετώνα Κάτλινγκ. Δυο ώρες αργότερα φτάνουμε στο διάσελο Μαγιάλι, αφού περάσουμε, κατόπιν αρκετής σκέψης και με χτυποκάρδι, μέσα από μια πρόσφατη χιονοστιβάδα με γαλάζιες ανταύγειες, ύποπτη για κρεβάς… Ο ηλιόλουστος ουρανός και ο πάγος στα πόδια, ιδίως κάποιων ξυπόλητων βαστάζων,  μας κάνει να νιώθουμε σαν αναστενάρηδες… Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες ξεκινά ο γολγοθάς της κατάβασης, αργής, λόγω έλλειψης κραμπόν όσο υπάρχει πάγος, κι ακολουθούν τα γλιστερά βράχια. Συνολική πορεία 10 ωρών, μα τα καταφέραμε. Όλοι. Αναγκαστικά. Ούτε να σκεφτούμε, βλέπεις για επιστροφή, ήταν αδιανόητη λόγω των δυσκολιών της διαδρομής.

            Όγδοη μέρα και ξυπνάμε στις όχθες της ιερής λίμνης Βάσουκι ταλ, το τοπίο μεγαλειώδες, η κούραση έχει ξεχαστεί, οι ρυθμοί είναι πια χαλαροί, όμως νέα προβλήματα στον ορίζοντα: ένα μέλος της αποστολής καθώς και μερικοί βαστάζοι υποφέρουν, τους πονούν τα μάτια από την πολύωρη διάσχιση του παγετώνα χωρίς γυαλιά. Δε γίνεται ωστόσο να μείνουμε εκεί, καλύπτονται τα πονεμένα μάτια με επιδέσμους και μαντίλια και οι πάσχοντες, υποβασταζόμενοι, ξεκινούν διαμαρτυρόμενοι τη μαρτυρική τους ανηφορική πορεία στα τυφλά, βήμα το βήμα, ακολουθώντας τους καρτερικούς και με ιώβεια υπομονή συμπάσχοντες, που όλο και κάτι θα έχουν, άλλος σπασμένο χέρι, άλλος στραμπουλιγμένο αστράγαλο, άλλον τον χτυπάει η αρβύλα, άλλος με πονοκέφαλο…  Τέσσερα χιλιόμετρα ανηφόρας μέχρι την κορφή του υψώματος, σε καλοδιατηρημένο μονοπάτι προσκυνητών και, ω του θαύματος, εμφανίζεται από την άλλη πλευρά ο προορισμός μας, το Κενταρνάτ, 6 χλμ. πιο κάτω. Και δεύτερο θαύμα, μετά τόσες μέρες απομόνωσης τα κινητά αποκτούν σήμα, οι βαστάζοι τα βγάζουν από την τσέπη κι αντιλαλούν  οι ραχούλες από τα τηλεφωνήματα! Σωθήκαμε! Μετά από λίγο βλέπουμε να ανεβαίνουν τρέχοντας το μονοπάτι 4 βαστάζοι με ένα φορείο, μας προσπερνούν σαν αστραπή, φορτώνουν την πάσχουσα συνορειβάτισσά μας και την κατεβάζουν ταχύτατα στο χωριό, όπου την παρκάρουν, τυφλή και μόνη, στον ξενώνα που θα καταλύσουμε. Ο γιατρός που την εξετάζει το απόγευμα δίνει τα απαραίτητα φάρμακα αλλά λέει πως χρειάζεται νοσοκομείο, πράγμα που θα γίνει, αναγκαστικά, δυο μέρες αργότερα. Στο μεταξύ επισκεπτόμαστε το φημισμένο μεσαιωνικό ναό του Κενταρνάτ, τόπο ιερού προσκυνήματος για πιστούς από όλη την Ινδία, που γεμίζουν τις αυλές του και τους γύρω δρόμους.

            Ένατη  μέρα και αφού αποχαιρετήσουμε τους περισσότερους από τους συνοδούς μας, παίρνουμε, χαλαρά, το κατηφορικό καλντερίμι που θα μας οδηγήσει, μετά από 14 χιλιόμετρα, από τα 3400 στα 1900 μέτρα, στο χωριό Γκορικούντ και στο δρόμο. Η πορεία κοπιαστική και λόγω της πολυκοσμίας, αμέτρητοι προσκυνητές ανεβοκατεβαίνουν, με τα πόδια, πάνω σε μουλάρια, σε φορεία. Οι πιο πλούσιοι πραγματοποιούν το τάμα με τη βοήθεια ελικοπτέρων που πηγαινοέρχονται, είναι και η αναγκαστική επιλογή για τη φίλη μας που εξακολουθεί να έχει τα μάτια μπανταρισμένα. Θα την ξαναβρούμε αρκετές ώρες αργότερα, μόνη, νηστική  και απότιστη στο ελικοδρόμιο, και θα καταλήξουμε, βράδυ πια, στον κρατικό ξενώνα του Ναντραπραγιάτ, πλάι στο ορμητικό ποτάμι, για φαγητό στην ανθισμένη όχθη, λούσιμο επιτέλους, και διανυκτέρευση.

Και εδώ τελειώνει το ορειβατικό μέρος του ταξιδιού και ακολουθεί το «πολιτιστικό», κατά το πρόγραμμα, με περιηγήσεις σε πόλεις ιερές, ναούς και μαυσωλεία-μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς όπως το Ταζ-Μαχάλ, αλλά με πιο ενδιαφέροντα τα εκτός προγράμματος, όπως η επίσκεψη μικρού επαρχιακού νοσοκομείου για τους πάσχοντές μας και οι αναπόφευκτες συγκρίσεις, καθώς και τα όσα είδαν τα μάτια μας (όταν κοιτούσαμε, γιατί κάποιες φορές το αποφεύγαμε) κατά τις ατέλειωτες διασχίσεις της ινδικής ενδοχώρας, τους φοβερούς δρόμους (δεξιά γκρεμός, αριστερά ετοιμόρροπος βράχος, καταπάνω μας φορτηγό κι ολόγυρα μανιώδεις προσπεράσεις). Και βέβαια την εμπειρία του οδηγάρα μεν, αλλά ανίκανου να διαβάσει τα σήματα σοφέρ μας, που χανόταν κάθε τόσο, ώσπου επιστρατεύτηκαν …οι δορυφόροι και, στη μέση του πουθενά, μια ελληνική φωνή μάς καθοδηγούσε, «σε διακόσια μέτρα, στρίψτε αριστερά»!

            Η αποτίμηση του ταξιδιού; Θετική, θετικότατη. Και μάθημα αυτογνωσίας για όλους μας, καθώς στην αναγκαστική συμβίωση και στα δύσκολα σου βγαίνουν και τα καλά και τα κακά σου, προβάλλεις ή καταπνίγεις εγωισμούς, προκαλείς ή προλαβαίνεις διενέξεις, ενώνεις ή διαιρείς, αποφασίζεις (και το δείχνεις) τι είσαι: Άτομο ή ομάδα υπεύθυνων και αλληλέγγυων συντρόφων;  

 

Ελένη Ζαχαροπούλου, Στράτος Ιωαννίδης.-