Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής

Ελληνικός Πολιτιστικός Ορειβατικός Σύλλογος Φυλής (Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής) Ικτίνου 3 & Προμηθέως (παράδρομος της Αττικής οδού) ΦΥΛΗ ΤΚ13344 (350μ.από την έξοδο 6 της Αττικής οδού και από τη στάση του Προαστιακού Σιδηροδρόμου) Τηλ.2102411148 Κιν.6981005747

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

31 Μαρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Πάρνηθα: Πηγές Κρύας Φυλής – Λοιμικό - πηγές Γκούρας -  Αυλώνας (διάσχιση)
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)07 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Βουραϊκός ποταμός (διάσχιση)
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.12 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Ν.Πίνδος: Δροσοχώρι - Αυγό (2.148μ.)-Νεραΐδοχώρι (διάσχιση). Πεζοπορίες: Περτούλι - Φαράγγι Μάνας. Κορυφή Μπουντούρα (2.020μ.). Πύλη Τρικάλων. Πέτρινα γεφύρια Καμάρα και Αγ.Βησσαρίωνα.
13 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Επιμορφωτικό διήμερο στελεχών αναβάσεων του Συλλόγου μας σε ξηρό και χιονισμένο πεδίο (ταχύρυθμο επιμορφωτικό διήμερο)
20 Απρ 2024
08:30AM - 01:00PM
Εθελοντικός καθαρισμός πηγών δυτ.Πάρνηθας: Ρουμάνι, Κατσιγιάννη, Καλογέρου, Γκούρα 
21 Απρ 2024
07:00AM - 05:00PM
Παρνασσός: Πολύδροσος – Επτάλοφος (διάσχιση)
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 27 Απρ 2024
08:00AM - 05:00PM
Σκωτία: West Highland. Πάσχα 2024 
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.02 Μαϊ 2024
04:00PM - 08:00PM
Ροδόπη: Θρακικά Μετέωρα (διάσχιση) ποταμός Κομψάτος. Παπίκιο όρος (1.483μ.). Πόρτο Λάγος Βιστωνίδας. Ιαματικά λουτρά Ποταμιάς ή Λαγγαδά.
19 Μαϊ 2024
07:00AM - 06:00PM
Οίτη: Μονοπάτι Σιδηροδρομικών - Φαράγγι Ασωπού
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)02 Ιουν 2024
07:00AM - 07:00PM
Αχαία. Χελμός: α) Ύδατα Στυγός - Ψηλή κορφή (2.355μ.) - Νεραϊδοράχη (2.341μ.) -Χιονοδρομικό (διάσχιση) β) Πεζοπορία Σόλος – Καστράκι – βρύση Γκόλφως – Σόλος (κυκλική)
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, η ανέγγιχτη ομορφιά. 
01 Αυγ 2024
08:00AM - 05:00PM
ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ, ανάβαση στην κορυφή RAZDELNAYA (6 148μ).

ΣΧΟΛΕΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ: Γ.Βουτυρόπουλος, Δ.Δασκαλάκης, Τ.Μουτάφης

Η σχολή αναρρίχησης αρχαρίων του Ε.Π.Ο.Σ. ΦΥΛΗΣ προσφέρει μια συγκροτημένη εισαγωγική γνώση και εμπειρία στη δραστηριότητα της αναρρίχησης συνδυάζοντας την εκπαίδευση στον βράχο.Στη σχολή αναρρίχησης αρχαρίων μπορεί να συμμετέχει όποια/ος έχει κλείσει το 18ο έτος της ηλικίας του και δεν απαιτείται προηγούμενη σχετική εμπειρία παρά μόνο λίγη διάθεση για περιπέτεια και αγάπη για τη φύση.ΣΧΟΛΗ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ ΜΕΣΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΠΡ ΜΑΙΟΣ 2024 a0f50

Το ορειβατικό σκι είναι ένα σπορ που απευθύνεται σε ορειβάτες αλλά και σε χιονοδρόμους.Στους χιονοδρόμους, η γνώση τεχνικών ορειβατικού σκι θα δώσει τη ασφαλή δυνατότητα και τις τεχνικές για να κινηθούν και εκτός πιστών ενός οργανωμένου χιονοδρομικού κέντρου, ενώ στους ορειβάτες θα δώσει τη δυνατότητα να απολαύσουν και να προσεγγίσουν με ασφάλεια και ταχύτητα ορεινούς όγκους.1 6248e

ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ-ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΖΑΡΟΥ-ΚΟΥΡΤΑΛΙΩΤΙΚΟ ΜΕ ΦΥΛΗ 19-21-10-2018

          Για ακόμα μια φορά στην Κρήτη με Φυλή, καθώς η Κρήτη, έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας… και στην καρδιά της προέδρου της, της Πόπης,  που κατάγεται απ’ αυτήν.

          Κατά τις οκτώ η ώρα απόγευμα, της παρασκευής, ένα τσούρμο ορειβάτες και πεζοπόροι, περί τα 45 άτομα, κατέφταναν  στον Πειραιά, με ότι μέσο μεταφοράς  βόλευε…  τον καθένα, για να πάμε στο Ηράκλειο.

          Το πλοίο «Φαιστός» με το οποίο ταξιδέψαμε, «έδεσε»… στην προβλήτα του λιμανιού κατά τις εφτάμιση η ώρα.

          Και από εκεί οδικώς μεταφερθήκαμε στο χωριό Γέργερη και μέχρι την λίμνη Βότομου. Από εδώ ξεκίνησε η πεζοπορία μας, διασχίζοντας το ανηφορικό… δαιδαλώδες… με πολύ εντυπωσιακές,  βραχώδεις και ψηλές όχθες, φαράγγι του Ζαρού. Και μετά από τέσσερεις περίπου ώρες δυνατής… πορείας, φτάσαμε  στο ξωκκλήσι του Αη-Γιάννη του Ρούβα, στα 950μ. υψόμετρο.

           Το τοπίο εδώ μαγευτικό!...   Η ρεματιά Ρούβα,  χωρίς νερό αυτήν την εποχή,  με πλατάνια στις όχθες, διασχίζει  την ορεινή αυτή περιοχή και το ομώνυμο  φαράγγι, 4 χιλ. που ξεκινάει από δω. Και λίγο παρακάτω,  περνάει απ’ τη ρίζα βραχώδους κορφής, με εντυπωσιακό ανάγλυφο… που δεσπόζει στην περιοχή.

          Το απέριττο και όμορφο ξωκκλήσι του Αη-Γιάννη του Ρούβα, που γιορτάζει στις 23 Σεπτεμβρίου, τη Σύλληψη του Ιωάννου  του Προδρόμου και Βαπτιστή!... στολίζει τον τόπο.

          Στην αυλή του υπάρχει ο τάφος του παππά-Τσάκαλου, οπλαρχηγού του 18ου  αιώνα και μια μνημειακή πλάκα,  για μάχη με τους τούρκους, που έγινε στην περιοχή.

          Στην απέναντι,  απ’ τον Αη-Γιάννη, όχθη της ρεματιάς, κάτω από τεράστια πλατάνια, υπάρχει ιδανικός… χώρος, πάρκο, για πικ-νικ, με παγκάκια, τραπεζάκια και βρύσες.

          Εδώ μας περίμενε μια έκπληξη!... Μια οικογένεια με ένα μικρό αγοράκι και άλλους δυο άνδρες, ετοίμαζαν πικ-νικ για πάρτι  μας… Κάτω από ένα τεράστιο… πρίνο ετοίμαζαν τις σαλάτες, τα ψωμιά και ότι άλλο χρειάζεται ένα τραπέζι, ενώ λίγο πιο πέρα υπήρχε μια κυκλική μεγάλη φωτιά, όπου ψήνονταν εν χορώ… κομμάτια κατσικίσιου κρέατος, τα λεγόμενα «αντικρυστά».

          Ομολογώ πως πρώτη φορά ακούω αυτόν τον όρο… Μέχρι τώρα ήξερα το ψητό στη σούβλα η στη γάστρα η στο φούρνο. Τα «αντικρυστά» τώρα τα δοκίμασα!... Ωραία!... δεν λέω, αλλά προσωπικά… προτιμώ το κλασικό… Ψητό στη σούβλα με τις λαχταριστές πέτσες… η στη σχάρα…         Και στη χόβολη… της ψησταριάς είχαν ψήσει πατάτες, τις λεγόμενες εδώ «οφτές»… Και το κρασί έρρεε άφθονο… κόκκινο και λευκό… Οι κρήτες είναι «μανούλες» στα συμπόσια… τους παραδέχομαι… Εξ’ άλλου δεν είναι τυχαίο που η θρησκεία των αρχαίων προγόνων μας,  ισχυρίζεται πως εδώ γεννήθηκε ο Ξένιος Δίας!...

           Είχαν στρώσει τα τραπέζια σε σχήμα γάμα, όπου αραδιαστήκαμε αράδα την αράδα… που λέει και ένα παραδοσιακό … τραγούδι και φάγαμε τον αγλαίωρα…

          Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι που είδα στην ντοματοσαλάτα να κόβουν ένα παράξενο… μακρουλό κρεμμύδι που δεν μοιάζει με τα κοινά κρεμμύδια  που ξέρουμε… Το δοκίμασα και ήταν εξαιρετικό… Δεν καίει καθόλου και έχει πολύ ωραία γεύση.

          Α ρε Κρήτη, λεβεντομάνα… Ξεχωρίζεις και για τους ανθρώπους που γεννάς και θρέφεις… αλλά και για τα εξαιρετικά σου προϊόντα, κρέατα,  κηπευτικά, τυριά, ψωμιά, κρασιά λάδια κλπ κλπ.

          Και αφού αποφάγαμε… ρίξαμε και κανά δυο χανιώτικους χορούς… έτσι για το καλό!... όπου πρωτοστάτησε ο πεντάχρονος γιος, του ζεύγους, που μας ετοίμασε το γεύμα. Εκπληκτικός ο μικρός!... Μου έμαθε και ένα χορό… τον «πηδηχτό» Κρήτης. Ακουστά είχα μέχρι τώρα τον «πηδηχτό Ρόδου». Γκοτζάμ νησί η Κρήτη δεν θα είχε και αυτή, τον «πηδηχτό» της…

          Το πρινοδάσος του Ρούβα, έχει  μεγάλη οικολογική και αισθητική αξία, καθώς είναι σπάνια τα πρινοδάση, όπου κυριαρχεί ο πρίνος Quercus coccifera.

          Στην περιοχή αυτή σε παλιότερους καιρούς, κυρίως… λόγω έλλειψης ανθρώπινης δραστηριότητας και ζώων στην περιοχή, κυρίως κατσικιών, τα πουρνάρια της εν λόγω περιοχής «ξέφυγαν»… απ’ τον κανόνα, και έγιναν δέντρα, που το ύψος τους φτάνει τα 15 μ. και ο κορμός τους ξεπερνάει κατά πολύ το ένα μέτρο…

          Kαι αυτό τυχαίνει να είναι το μεγαλύτερο,  σε έκταση της Ευρώπης, με έκταση τα 30.000χιλ. στρέμματα, με εντυπωσιακά δέντρα. Μερικά δε απ’ αυτά  είναι φουντωτά και στρογγυλά που εδώ τα λένε «τουμπωτούς»… πρίνους καθώς είναι στρογγυλοί σαν «τούμπες». «Τούμπα» λέγεται κάθε στρογγυλό έπαρμα του εδάφους.

           Στο δάσος αυτό, εκτός απ’ τους πρίνους-δέντρα, υπάρχουν ανάμεσά τους και θάμνοι αλλά και αριές, σφενδάμια, πεύκα, κυπαρίσια, πλατάνια κ. α και ζει και  ένα σπάνιο είδος της πανίδας, ο αγριόγατος.

          Και αφού αποφάγαμε… μπήκαμε σε αγροτικά, που μας μετέφεραν στην λίμνη Βότομου.

          Από την λίμνη  Βότομου, με το λεωφορείο πήγαμε στο χωριό Φουρφουράς, απ’ όπου η ορειβατική ομάδα περπάτησε στο μονοπάτι Ε4, περί τις 3 με 3,30 ώρες μέχρι το οργανωμένο καταφύγιο του «Τουμπωτού Πρίνου» στα 1.500μ.υψόμετρο,  όπου και διανυκτέρευσε.

           Η πεζοπορική ομάδα πήγαμε οδικώς στο χωριό Πλακιάς με την όμορφη παραλία, όπου κολυμπήσαμε και διανυκτερεύσαμε σε περιποιημένο ξενώνα.

          Την Κυριακή η ορειβατική ομάδα ανέβηκε στην κορφή του Ψηλορείτη, στον Τίμιο Σταυρό(2.454μ.) απ’ όπου απόλαυσαν την υπέροχη θέα προς το Κρητικό και Λυβικό πέλαγος.  Και η κατάβαση έγινε μέσω της δυτικής κορυφογραμμής, που περιλαμβάνει τις κορφές Στολίστρα(2.336μ), Σπαθί(1.776μ), Μύγια(1.584μ) και κατάληξη στη θέση Κοπάνα, στα 1.200μ. περίπου υψόμετρο. Η πορεία αυτή κρατάει περί τις 6.30 με 7 ώρες.

          Ο Ψηλορείτης έχει πέντε κορφές που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα. Οι νότιες και νοτιοδυτικές πλαγιές του είναι απότομες και πλούσιες σε φαράγγια, σπήλαια, βάραθρα, δολίνες ενώ οι βόρειες είναι πιο ομαλές. Οι ψηλές κορφές του, για εννιά μήνες του χρόνου, είναι σκεπασμένες με χιόνι.

          Στον Ψηλορείτη  βρίσκεται το Ιδαίο άντρο(1.495μ,)  η Ιδεών Άντρο σπήλαιο, αρχαιολογικός και λατρευτικός χώρος, όπου τελούνταν τελετές. Από ανασκαφές σ’ αυτό βρέθηκαν, πολυάριθμα αναθήματα, βαρύτιμα αγγεία, περίτεχνα σκεύη, ειδώλια, σφραγίδες από ελεφαντόδοντο, κοσμήματα και αγγεία από χρυσό, περιδέραια από ημιπολύτιμους λίθους και πολλές χάλκινες ασπίδες που χρονολογούνται και 3.000χιλ π. Χ

           Εδώ ανατράφηκε ο Δίας από τους Κουρήτες και την Αμάλθεια, κατά πως λέει η μυθολογία. Αυτοί χτυπούσαν τα σπαθιά τους πάνω στις ασπίδες τους για να μην ακούγεται το κλάμα του μικρού Δία και τον εξαφανίσει από προσώπου γης… ο πατέρας του,  Κρόνος ο οποίος ήθελε να βασιλεύει εσαεί…

           Κατ’ άλλους οι Κουρήτες χόρευαν ένα γρήγορο και πηδηχτό χορό, κατά τον οποίο οι πανοπλίες τους έκαναν τρομερό θόρυβο, που σκέπαζε το κλάμα του μωρού… Και προφανώς  ο χορός αυτός ήταν ο Πεντοζάλης.     Στο βουνό αυτό, κατά τα λεγόμενα του Όμηρου, ο Μίνωας  παρέλαβε… τους νόμους από τους θεούς… Μήπως αυτό σας θυμίζει κάτι από την Παλαιά Διαθήκη; Τον Μωυσή που ανέβηκε στο όρος Σινά και πήρε τις Δέκα Εντολές;  Επίσης εδώ ερωτοτροπούσε η Θεά Δήμητρα με τον Ισαϊωνα και καρπός του ερωτά τους ήταν ο Πλούτος.

          Την Κυριακή οι πεζοπόροι πήγαμε οδικώς, στο Κουρταλιώτικο φαράγγι, στο ύψος του απέριττου ναίσκου του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται μέσα σ’ αυτό, κατεβαίνοντας ατέλειωτα… πέτρινα σκαλοπάτια, μέχρι να φτάσουμε ως εκεί.

           Εδώ το τοπίο είναι εντυπωσιακό… και θεαματικό θα έλεγα… Μέσα σ’ ένα στενό φαράγγι, με πλούσια παρόχθια βλάστηση, από τις σχεδόν κάθετες βράχινες όχθες  του, τις σκεπασμένες με ένα πράσινο πέπλο, από βρύα και λειχήνες,  πέφτουν, από αρκετό ύψος, θεαματικοί καταρράχτες στη σειρά, που σχηματίζουν το ποτάμι, που διατρέχει το Κουρταλιώτικο φαράγγι. Ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς, μοναδικό θα έλεγα…

          Ο Άγιος Νικόλαος ο Κουρταλιώτης, γιορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου.

Ο εν λόγω Άγιος, έζησε στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, κατάγονταν απ’ το χωριό Ασώματος, της επαρχίας Αγ. Βασιλείου και «κοιμήθηκε» το 1670 μ. Χ.

           Ήταν ασκητής και ασκήτεψε σε διάφορα μέρη της Κρήτης. Τον περισσότερο καιρό έζησε στη Μεσαριά Ηρακλείου. Και όταν επέστρεψε στην πατρίδα του, έφερε μαζί του και έναν μεσαρίτη, τον οποίο είχε τραυματίσει κατά λάθος… κυνηγώντας.

           Εκείνον τον καιρό ασκήτευε στο Κουρταλιώτικο φαράγγι, που ήταν άνυδρο και στο σημείο που είναι σήμερα το εκκλησάκι του.  Εκεί κάποια μέρα ο μεσαρίτης διψούσε αφόρητα και δεν υπήρχε σταγόνα νερό να πιει… Τότε ο Άγιος άπλωσε την παλάμη του στον  άνυδρο βράχο  και αμέσως απ’ τα σημεία, όπου ακούμπησαν τα πέντε του δάχτυλα, άρχισε να τρέχει άφθονο νερό. Και οι πηγές αυτές τρέχουν και στις μέρες μας και είναι κατ’ αναλογία και σειρά, με τα πέντε δάχτυλα του Αγίου.

          Εδώ  χωριστήκαμε σε δυο ομάδες.  Η πρώτη ομάδα έκανε το πρώτο κομμάτι του φαραγγιού, το πιο εύκολο… από τον καταρράχτη του Αγ. Νικολάου, μέχρι την γέφυρα του 18ου αιώνα, από διαδρομή που κινείται κυρίως μέσα στο νερό, αλλά υπάρχουν και παράπλευρα μονοπάτια εκτός νερού, σε ένα καταπράσινο τοπίο, απίστευτης ομορφιάς.

           Μετά τη γέφυρα, συνεχίζει η πορεία από χωματόδρομο και μονοπάτι, μέχρι το πάρκινγκ της Μονής Πρεβέλης. Από εκεί πάλι συνεχίζεται από μονοπάτι με θέα, και κατάβαση στην παραλία, όπου πίσω της υπάρχει, το μοναδικό… δάσος, με τους φοίνικες, όπου κανείς μπορεί να κολυμπήσει και να ξεκουραστεί. Η πορεία αυτή κρατάει περί τις τρεις με τέσσερεις ώρες.

           Η άλλη ομάδα, με πέντε μέλη, τέσσερεις άντρες, τον Μανώλη, τον  Λευτέρη τον Γιώργο, τον Κώστα και μένα, κάναμε το δεύτερο και δυσκολότερο κομμάτι του φαραγγιού, από την γέφυρα, μέχρι την παραλία της Πρέβελης, που κράτησε περί τις 6 ώρες.

           Εν πρώτοις κατεβήκαμε στο ποτάμι, στη θέση όπου υπάρχει ένα εντυπωσιακό, πέτρινο, μονότοξο γεφύρι, του 18ου αιώνα. Αυτό κτίστηκε με έξοδα της Κάτω Μονής  Πρεβέλης, για διευκόλυνση των κατοίκων της περιοχής, που όταν «φούσκωνε» το ποτάμι απ’ τις πολλές βροχές ήταν απροσπέλαστο… Και πολλοί είχαν χάσει τη ζωή τους, κατά καιρούς, στην προσπάθειά τους να το διαβούν, τον χειμώνα.       

          Πολύ ειδυλλιακός ο τόπος όπου είναι κτισμένο το εν λόγω γεφύρι, που τον ομόρφυναν ακόμα περισσότερο ένα κοπάδι ολόασπρες χήνες που περιφέρονταν… στις όχθες του ποταμού από κάτω.  

          Το φαράγγι πήρε το όνομά του, από τους ήχους, που δημιουργούνται μέσα σ’ αυτό, καθώς εισέρχεται ο βόρειος άνεμος με ορμή… μέσα στα ψηλά ελισσόμενα…  τοιχώματά του και που μοιάζουν με ήχους που προκαλούν τα κρόταλα, όταν χτυπούν, που εδώ τα λένε «κούρταλα».

           Το πρώτο κομμάτι του φαραγγιού είναι εύκολο, με πλούσια παρόχθια βλάστηση από καλαμιές, ιτιές και άλλα υδρόβια δέντρα και φυτά, που δημιουργούσαν μια πανέμορφη σκιαδερή στοά, την οποία απολαμβάναμε… προχωρώντας.   

          Το ποτάμι είχε  αρκετό νερό, που έφτανε σε κάμποσα σημεία μέχρι το στήθος και το λαιμό. Αλλά η ροή του ήταν πολύ μικρή… με αποτέλεσμα να έχει πολύ λάσπη στον πυθμένα του και να βουλιάζουν τα πόδια μας, πράγμα που μας δυσκόλεψε λιγάκι…   Αυτό θα κράτησε περί τις δυο ώρες…

           Και μετά το φαράγγι αρχίζει να αγριεύει!... Μπήκαμε στην περιοχή  Δέους του!... όπως συνηθίζεται να λέγεται αυτό το κομμάτι του.   Οι όχθες του  εδώ, υψώνονται απειλητικές… και απόκρημνες, είναι γεμάτες σπηλιαράκια… καταπληκτικά ανάγλυφα και φυσικά γλυπτά, καθότι είναι ασβεστολιθικά τα πετρώματά τους και φτάνουν σε ύψος τα 500μ. ίσως και περισσότερο. Πραγματικά αισθάνεσαι δέος… όταν  το διασχίζεις… δεν είναι σχήμα λόγου…

          Στα σπηλιαράκια εμβιούν κυρίως  αρπακτικά πουλιά, όπως ο γυπαετός το γεράκι και άλλα.

           Πρόκειται για περιοχή ιδιαίτερης αισθητικής αξίας, με υψηλή βιοποικιλότητα, για τον λόγο αυτόν κάποιο κομμάτι του εντάσσεται στο δίκτυο προστατευομένων περιοχών  ΝΑΤURA 2000, για την διατήρηση και προστασία των γυπαετών στην Ελλάδα.

          Σε κάποια σημεία στην κοίτη του βρίσκονται διάσπαρτοι θεόρατοι βράχοι,  ατάκτως ερριμένοι… που σε κάνουν να αναλογίζεσαι,  ότι εδώ κάποτε…  πρέπει να έγινε  χαλασμός κόσμου!...

          Σ’ αυτό το κομμάτι υπάρχουν σημεία δύσβατα… Μικροί ορμητικοί καταρράκτες που σχηματίζουν βαθιές βάθρες  και χρειάζεται να κολυμπήσεις.  Να σκαρφαλώνεις σε βράχους θεόρατους  για να βρίσκεις περάσματα… Να περνάς «θεογέφυρα»… που σχηματίζουν οι βράχοι,  και γενικά το κομμάτι αυτό, σου κάνει τη ζωή δύσκολη… Αλλά είναι και μια πρόκληση να τα καταφέρεις… Και σε αποζημιώνει… για την προσπάθεια,  το ότι απολαμβάνεις ένα τοπίο απόκοσμο… αλήστου ομορφιάς… καθώς οι όχθες του  είναι κατά ένα τρόπο θαυμαστές… υπαίθριες γλυπτοθήκες…

           Και μετά κανένα δίωρο έντασης, αρχίζουν και στρώνουν τα πράγματα…  Σ’ αυτό το κομμάτι δεν υπάρχουν πια βράχια  στην κοίτη…το φαράγγι φαρδαίνει… οι όχθες όμως εξακολουθούν να είναι ψηλές και απόκρημνες.

          Και όσο πλησιάζουμε στην παραλία  η  παρόχθια βλάστηση οργιάζει και οι φοίνικες του Θεόφραστου… ομορφαίνουν και γλυκαίνουν το τοπίο και σε κάνουν να νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε χώρα της Αφρικής…  Μόνο οι βεδουίνοι και οι καμήλες έλλειπαν… Είναι απόλαυση!... να περπατάς σ’ αυτό τον παραμυθένιο τόπο!...   Αυτό είναι το ωραιότερο κομμάτι  του φαραγγιού, το πιο γοητευτικό… εξωτικό θα έλεγα, που δεν θέλεις να τελειώσει…

          Το ποτάμι χύνεται στη θάλασσα, σχηματίζοντας μια λίμνη. Την λίμνη της Πρέβελης, που ακουμπάει… στην μεγάλη ομώνυμη αμμουδερή παραλία, που την οριοθετούν απόκρημνα βράχια. Σήμα κατατεθέν της παραλίας, ο βράχος στην ανατολική μεριά αυτής που μοιάζει με τεράστιο μανιτάρι.

          Η παραλία είχε πολύ κόσμο…για τέτοια εποχή. Νόμιζες ότι είναι κατακαλόκαιρο!... Η γλώσσα που άκουγες πιο πολύ ήταν τα γερμανικά!... Οι γερμανοί αγαπούν πολύ την Κρήτη… αν και εδώ έπαθαν μεγάλη νίλα στο δεύτερο μεγάλο πόλεμο… Εδώ απόλαυσα το ωραιότερο μπάνιο  της χρονιάς.

          Δίπλα απ’ τις εκβολές του Κουρταλιώτικου ποταμού, σε καταπράσινη περιοχή, υπάρχει η Κάτω Μονή Πρεβέλης, κτισμένη σ’ ένα ποταμάκι με γεφυράκι και είναι αφιερωμένη στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Σήμερα είναι έρημη.

          Τρία χιλιόμετρα πιο πίσω, είναι η Πίσω Μονή Πρεβέλης, σταυροπηγιακή Μονή, το σπουδαιότερο μοναστήρι της περιοχής, αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα, ο ναός του κτίστηκε το 1836 επί Ενετοκρατίας. Καταστράφηκε το 1866, ξανακτίστηκε το 1911 και το καθολικό του βρίσκεται στο κέντρο του μικρού περιβόλου και γύρω του είναι κτισμένα 20 κελιά, κυριολεκτικά χωμένα μέσα στους βράχους.      

          Έλαβε μέρος σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες και επαναστάσεις των Κρητών, Στους νεότερους ιστορικούς  χρόνους, ήταν κέντρο φυγάδευσης των συμμαχικών στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή.    Τα πολυτιμότερα κειμήλια της Μονής είναι ο Τίμιος Σταυρός, που μέσα του έχει κομμάτι του Τιμίου Ξύλου και πολύτιμους λίθους και είναι θαυματουργός και η εικόνα του Χριστού ο «Βασιλεύς των Βασιλευόντων», έργο του ζωγράφου Μιχ. Πρέβελη(1750).

          Και έπειτα μπήκαμε στο λεωφορείο, που μας μετέφερε στο χωριό Μοναστηράκι. Εδώ καταλύσαμε σ’ ένα παλιό νερόμυλο της περιοχής, που σήμερα χρησιμοποιείται ως αποστακτήριο…  της περιοχής. Οι μυλόπετρες ήταν εντοιχισμένες σε προσθήκες που έγιναν στο χώρο για την βολή τους…  

           Η Πόπη είχε κανονίσει, με την οικογένεια που την ημέρα  αυτή θα έβγαζε… τις ρακές της, να ετοιμάσει γεύμα για όλους μας, για 45 άτομα δηλαδή, με ότι παραδοσιακό φαγητό και ποτό υπάρχει στην Κρήτη. Και έτσι έγινε…

          Στα μπαλκόνια του οικήματος, απ’ όπου βλέπαμε, δυο απ’ τις κορφές του Ψηλορείτη,  έστρωσαν τραπέζια  γύρω-γύρω, όπου αραδιαστήκαμε οι πεζοπόροι πρώτα, που είχαμε  έλθει νωρίτερα και φάγαμε, για ακόμα μια φορά του σκασμού…

          Τα φαγητά μαγείρεψαν οι γυναίκες της οικογένειας… η  πεθερά με τις νύφες της, προφανώς… καθώς είδαμε δυο νέους άντρες  και τον πατέρα τους να πρωτοστατούν στην διαδικασία εξαγωγής της ρακής… Και τι δεν μας έφτιαξαν… Κρέατα ψητά και κόκορα χωριάτικο βαρβάτο… με πιλάφι, χοχλιούς με χόνδρο(χοντροκομμένο στάρι), κολοκυθοανθούς γεμιστούς με ρύζι,  γιαπράκια με αμπελόφυλλα, τυράκια, ελίτσες, σαλάτες… Ούλα τα καλά τσι Κρήτης… Και φυσικά για ψωμί τον κρητικό ντάκο  και επιδόρπιο, μυζηθροπιτάκια, με ολόφρεσκια  μυζήθρα.

          Δεν είχαμε αποσώσει η πρώτη φουρνιά το φαϊ, όταν άρχισαν να καταφθάνουν οι ορειβάτες απ’ τον Ψηλορείτη κατάκοποι!.. Και όταν έφαγαν και αυτοί, αποφασίσαμε να φύγουμε, αφού αγοράσαμε σχεδόν ότι ρακή είχαν βγάλει, μέχρι εκείνη την ώρα!...

          Νομίζω ότι και εμείς καλά περάσαμε και αυτοί ακόμα καλύτερα!... Και του χρόνου!...