Σίκινος 2009

ΣΙΚΙΝΟΣ 2009

….εκεί ψηλά στα καλντερίμια της Σικίνου, που το μεγάλο σμίγει με το μικρό….

Η αρχαία Οινόη – κατά κόσμο, Σίκινος – το λιλιπούτειο και κουκλίστικο νησί των Ν. Κυκλάδων, με έκταση μόλις 41 τ.χλμ, που κερδίζει αμέσως τον επισκέπτη με την αυθεντικότητά της, επιλέχθηκε αυτή τη χρονιά από το Σύλλογό μας για την καθιερωμένη πλέον εξόρμηση εθελοντικού καθαρισμού μονοπατιών, συμμετοχής σε πολιτιστικά δρώμενα και ταυτόχρονα μικρών καλοκαιρινών διακοπών για τους συμμετέχοντες.

Σαράντα εννέα ψυχές, αποφασισμένες για όλα, πραγματοποιήσαμε «απόβαση» στο νησί ξημερώματα Σαββάτου και ώρα 04:30΄. Απείρου κάλλους σκηνή, να μας βλέπει κάποιος από μια γωνιά, ταλαίπωρες φιγούρες, να προσπαθούμε να στήσουμε σκηνές στις αυλές του παλιού και του νέου σχολείου, τα οποία είχαν προετοιμαστεί για να μας φιλοξενήσουν!

Η πρώτη μέρα ήταν προσαρμογής, αναγνώρισης του εδάφους και οργάνωσης των επόμενων κινήσεων. Καθορίσθηκαν οι ομάδες εργασίας, δόθηκαν οι απαραίτητες οδηγίες από τους συντονιστές, στήθηκε η έκθεση με φωτογραφίες από την αποστολή του συλλόγου στις ‘Ανδεις της Βενεζουέλας και κολλήθηκαν οι αφίσες για το πρόγραμμα και τις εκδηλώσεις. Από την επομένη, σηκώσαμε τα μανίκια, φορέσαμε γάντια, πιάσαμε τσάπα!!

Θα μπορούσα να περιγράψω μια τυπική ημέρα μας ως εξής: εγερτήριο περί την 06:15΄ πρωϊνή – αχάραγα δηλαδή! – πρόγευμα στον καταυλισμό ή στο «Ηλιοβασίλεμα» ακριβώς απέναντι, ένδυση στολής εργασίας, εργαλεία ανά χείρας και υπό μάλης, μετάβαση με το πούλμαν που μας είχε διαθέσει η κοινότητα στο προς καθαρισμό μονοπάτι και άνιση μάχη με τα θυμάρια και τα σκίνα μέχρι περίπου τις 11:30΄! Δύο μονοπάτια καταφέραμε να ολοκληρώσουμε, με αυτά και με τ’ άλλα, συνολικού μήκους 5,5 χλμ, το μονοπάτι από Χώρα προς Επισκοπή και το μονοπάτι από Αλοπρόνοια προς Άγιο Παντελεήμονα. Στη συνέχεια, αναχώρηση με τα πόδια για μπάνιο σε διαφορετική κάθε φορά παραλία, Άγιο Γεώργιο, Αλοπρόνοια, Νησί, Άγιο Παντελεήμονα, Διαλισκάρι, Αγ. Ελευθέριο, Μάλτα -την κορυφαία ομολογουμένως, κατά πολλούς, παραλία του νησιού.

Με τον ήλιο να μας χτυπάει ανελέητα, σιγά μη χαλαρώναμε μετά από όλα αυτά! Επιστροφή στις σκηνές, κατά βούληση, γρήγορο ντους στο λάστιχο του προαυλίου και τρέξιμο, απνευστί, για να προλάβουμε κάποια από τις πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες, με τις οποίες είχαν φροντίσει οι αρχηγοί να εμπλουτίσουν τις ημέρες μας: επίσκεψη στο επιβλητικό καστρομονάστηρο της Ζωοδόχου Πηγής, που δέσποζε πάνω από τη Χώρα, όπου ο συμπαθέστατος παπά-Σπύρος μας ξενάγησε με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, πεζοπορία μέχρι το πλέον εντυπωσιακό μνημείο του νησιού, την Επισκοπή, όπου συναντά κανείς ένα μοναδικό πάντρεμα χριστιανικού και αρχαίου κόσμου, απογευματινή ανάβαση στο γραφικό ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας με το μοναδικό ηλιοβασίλεμα, οινογευσία και ξενάγηση στο οινοποιείο του νησιού με το μικρό, χαριτωμένο αμπελάκι των 15 στρεμμάτων και την προνομιακή θέση πάνω από το Αιγαίο.

Μήπως νομίσατε ότι εδώ έκλεινε το 24ωρο μας?? Όχι βέβαια!! Ακολουθούσε εστίαση, κοινώς φαγοπότι, στις δύο ταβέρνες της Χώρας, υπαρξιακές αναζητήσεις και συζητήσεις, συνοδεία φοβερού ρακόμελου στο «Ανέμελο» -όνομα και πράμα-, τα δύο δε τελευταία βράδια και χορός!

Τόσα πολλά και συμπυκνωμένα ήταν αυτά που ζήσαμε, μέσα σε 8 μόλις ημέρες, ώστε κανείς δεν κατάλαβε για πότε βρεθήκαμε μπροστά στον καταπέλτη του «Κοραής», με προορισμό τον Πειραιά…..επιστροφή στην πεζή πραγματικότητα……

Στιγμές-γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την παραμονή μας στο νησί και θεωρώ ότι χρήζουν ιδιαίτερης μνείας είναι τα ακόλουθα:

• Η ιδιαίτερα επιτυχημένη εκδήλωση-αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη, η οποία πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του μοναστηριού της Χρυσοπηγής, μέσα σε μία κατανυκτική ατμόσφαιρα, γεμάτη χρώματα και αρώματα νύχτας καλοκαιριού…

• Το πανηγύρι στο ιδιαίτερο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, με τα δύο κλίτη, όπου μετά το πέρας της λειτουργίας, οι ντόπιοι μας κέρασαν άρτο και θεσπέσια μελιτίνια -τοπικό γλύκισμα. Στη συνέχεια, ακολούθησαν δωρεάν μαθήματα αστρονομίας από τον Νίκο για τους εναπομείναντες στο χώρο!

• Η αποχαιρετιστήρια βραδιά απονομής των βραβείων προς τους εθελοντές από τους τοπικούς παράγοντες, με τους οποίους υπήρξε άψογη και αγαστή συνεργασία. Ακολούθησε πλουσιοπάροχο δείπνο, προσφορά της κοινότητας.

• Το ρεπό πού έδωσαν οι αρχηγοί, ως επιβράβευση υπερβάλλοντος μόχθου προηγούμενων ημερών.

• Η φοβερή «καραβίσια» μακαρονάδα του Νείλου στο μοναστήρι του Αγ. Παντελεήμονα. Γλύφαμε και τα δάχτυλά μας!!

• Το σκίτσο του Θεοδόση για τον καραγκιόζη-εθελοντή. Προχώ!!

• Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω και μια αναφορά-καταγγελία στη γενοκτονία των άγριων κουνελιών που συντελέστηκε στο νησί επί των ημερών μας, καθ’ ότι κάποιοι από εμάς – όνομα και μη χωριό – αγνοούσαν συστηματικά και προκλητικά τον πλούσιο κατάλογο της «Κληματαριάς» που έβριθε από καλομαγειρεμένα ντόπια σπιτικά φαγητά, όπως φαβοκεφτέδες, ντοματοκεφτέδες, γεμιστά κοκκόρια και κατσικάκια και είχαν ως μόνιμη επωδό: «Ένα κουνέλι λεμονάτο με πατάτες τηγανητές παρακαλώ!»

Υγιαίνετε και καλή αντάμωση, του χρόνου το καλοκαίρι, σε ξεχασμένες «διαδρομές» και χορταριασμένα μονοπάτια των νησιών της μικρής, πλην όμως πανέμορφης πατρίδας μας.

Γεωργία Παπαδάκου