Αμοργός 2006

Όταν έμαθα για την εκδρομή που διοργάνωσε ο Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής στην Αμοργό με στόχο τον καθαρισμό δύο μονοπατιών ενθουσιάστηκα γιατί πάντα ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Ειλικρινά πέρασα ακόμη καλύτερα από ότι περίμενα!Φανταστείτε μια ομαδα 25 ανθρώπων που καλύπτουν το ηλικιακό φάσμα μεταξύ 12 και 60κάτι φαινομενικά τοσο διαφορετικοί μεταξύ τους! 
Από το πρώτο μας κιόλας μεροκάματο στο μονοπάτι από Κατάπολα μέχρι Χώρα άρχισε να δημιουργείται αυτή η ζεστασιά που συνδέει τους ανθρώπους που δουλεύουν για ένα κοινό στόχο. Χωρίς διακρίσεις, όταν όλοι γίνονται εξίσου σημαντικοί γιατί βρίσκονται εκεί για να προσφέρουν. Σιγά σιγά άρχισαν να μαλακώνουν και να ανοίγονται όλοι. Και φέρνοντας ο καθένας τη δική του αίσθηση του χιούμορ καναμε ομαδική θεραπεία γέλιου. Και σκαλίζοντας και περπατώντας το νησί, αισθάνθηκα ότι το γνώρισα πιο πολύ από κάθε άλλο μέρος που έχω επισκεφτεί. 
Ένα πολύ μεγάλο Ευχαριστώ στο Δήμο της Αμοργού που διευκόλυνε τη μεταφορά μας όχι μόνο στα μονοπάτια αλλά και στις παραλίες, μας φιλοξένησε στο κάμπινγκ και μας τίμησε με ατομικά βραβεία!
Και ένα επίσης μεγάλο Ευχαριστώ στον Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής και κυρίως στην Πόπη Δηλαβεράκη για την οποία αυθόρμητα μου βγήκαν οι παρακάτω στίχοι:

Την Πόπη αρχικά σα συναντήσεις
Εικόνα διαφορετική θα σχηματίσεις
Από αυτήν που αποκαλύπτεται μπροστά σου
Σαν αρχινήσεις τη δουλειά σου

Πιάνει λοιπόν που λέτε η Πόπη το τσαπί
Και οι θάμνοι εξαφανίζονται στο πι και φι
Και είναι παράλληλα ικανή
Την ομάδα να κρατάει ζωντανή

Και σαν τελειώσει η δουλειά θα σου μιλήσει
Για πράγματα τόσο διαφορετικά που θα σου στρίψει
Από ιστορίες ορειβατικής τρέλλας 
Μέχρι συνταγές μαγειρικής  ………..

(δεν μπόρεσα εδώ να κάνω ομοιοκαταληξία. Αρχικά ήταν ΄΄…ιστορίες ορειβατικής φρίκης΄΄ με ΄΄…συνταγές μαγειρικής της Κρήτης΄΄ αλλά μετά σκέφτηκα θα τρομάξουν κάποιοι!)
Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Αλεξάνδρα Σταυρακάκη και όλα τα παιδιά της  θεατρικής ομάδας για τις δύο πολιτιστικές βραδιές που μας παρουσίασαν. Την πρώτη, για την Αμοργό, από ένα σημείο και μετά (κάπου μέσα στο διήγημα της Κρίστις Στασινοπούλου) δυσκολεύτηκα να την παρακολουθήσω γιατί στη Χώρα έκανε κρύο και φυσούσε αλλά τη δεύτερη, στην Εκκλησία στα Κατάπολα, για το Νίκο Γκάτσο την απόλαυσα πραγματικά.
Δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα εκεί στην αυλή της εκκλησίας και με την αμεσότητα, τη ζεστασιά και την αγάπη των συντελεστών εμείς οι υπόλοιποι συντονιστήκαμε  στο μαγικό κόσμο του Γκάτσου.
Μπράβο στην Αλεξάνδρα για τα κείμενα που έγραψε (της το είπα και ιδιαιτέρως) και ένα ακόμη ευχαριστώ γιατί χαρις σε εκείνη έμαθα για την εκδρομή.