Άνθρωποι της θάλασσας

Πρόσωπα περαστικά, του ήλιου, του αέρα, της αρμύρας!
μάτια ανοιχτά, στο πέταγμα των γλάρων
και στο χορό των αστεριών το βράδυ.
Τη μια στιγμή στο Νειμποριό, την άλλη στον Προφήτη Ηλία,
τη μιά, στου Άη-Γιάννη τη Μονή, την άλλη στα νερά του Άη-Γιώργη,
σκύψατε και φροντίσατε αυτή τη γη, σα να ήταν σπίτι σας.
Ήρθατε και μας δείξατε την αγάπη, όπως δεν την ξέραμε.
Από το ξημέρωμα, μέχρι τα μεσάνυχτα, ακούραστη η κίνηση
των μπρούτζινων κορμιών σας!
Αυτό, δεν ήταν απλά ένα μονοπάτι, ήταν μια από τις στράτες της ζωής σας.
Μέρα με τη μέρα, έπαιρνε ζωή, από τις ζωές σας.
Το πρωί γέλαγε, χαιρότανε μαζί σας, το βράδυ σώπαινε.
Και είχε μόνο τους αέρηδες παρέα.
Τόσα καλά, σας εύχομαι, όσα τα μέτρα αυτού του δρόμου,
που αγκαλιάσατε, φιλήσατε, ποτίσατε με τον ιδρώτα του κορμιού σας.
Και τόσα άλλα, όσα ήταν τα άστρα, που σας νανούριζαν,
κάθε βράδυ στις διαδρομές σας.
Οι άνθρωποι αυτής της γης, όσο θα ζουν, θα σας θυμούνται,
θα σας αγαπούν και θα σας προσμένουν!
Η αύρα αυτού του τόπου, να είναι πάντα στην ψυχή σας!
Να είστε πάντα καλοτάξιδοι!

Παναγιώτης Χόντος