Βολιβία: Ένα μοναδικό ταξίδι στις Άνδεις και στα ενδότερα της υπέροχης χώρας.

­­­Βολιβία: Ένα μοναδικό ταξίδι στις Άνδεις και στα ενδότερα της υπέροχης χώρας.

 Η 23μελής ομάδα του Συλλόγου μας στην οποία συμμετείχαν και 4 μέλη άλλων Συλλόγων της ΕΟΟΑ, ταξιδευτές σ’ ένα πράγματι απαιτητικό ταξίδι στα υψίπεδα της χώρας, δοκίμασαν τις αντοχές τους σε συνθήκες μεγάλου υψομέτρου.

Στη μεγαλύτερη διάρκεια του ταξιδιού μας κινηθήκαμε στα 4.000μ.κατά μέσο όρο, γνωρίζοντας πολύ ενδιαφέρουσες περιοχές της χώρας ενώ παράλληλα αποκτούσαμε τον επιθυμητό εγκλιματισμό και για το λόγο αυτό οι αναβάσεις σε κορυφές έμειναν για το τέλος του ταξιδιού μας.

Κατά τη διάρκεια του εγκλιματισμού μας γνωρίσαμε τις πιο όμορφες περιοχές της χώρας επισκεπτόμενοι με το γεμάτο πρόγραμμά μας πανέμορφες πόλεις όπως η Soucre και το παλιό Potosi, την πολύβουη και πολύχρωμη Λα Παζ με την εναέρια κυκλοφορία της με βαγόνια τελεφερίκ. Αξίζει να αναφέρουμε λίγα από τα μέρη που επισκεφτήκαμε εγκλιματιζόμενοι και μας άγγιξαν καθώς έκαναν το ταξίδι μας ενδιαφέρον κι απολαυστικό γνωρίζοντάς τα: τα χωριά Puka-Puka και Ταραμπούκο, η επίσκεψη στα εν ενεργεία ορυχεία του Potosi όπου μέσα στις στοές διασταυρωθήκαμε με μεταλλωρύχους που δούλευαν και μετέφεραν μετάλλευμα, η επίσκεψη στο Uyuni ήταν πραγματικά μια εμπειρία, η επεξεργασία του αλατιού στο χωριό Colchani, και στη συνέχεια η διάσχιση της ερήμου (ή λίμνης) αλατιού Salar de Uyuni, τη μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο με έκταση 10.582 τετρ.χλμ. σε υψόμετρο περίπου 3.700μ. Εκεί βρίσκεται και το νησί Inkahuasi με τους γιγάντιους κάκτους όπου πεζοπορήσαμε ανάμεσά τους. Διανυκτερεύσαμε σε ξενοδοχεία χτισμένα από αλάτι εξ ολοκλήρου, επισκεφτήκαμε τη σπηλιά του Διαβόλου, τη σπηλιά του Γαλαξία και στη συνέχεια διασχίσαμε τα υψίπεδα, ηφαιστειακές ερήμους διάσπαρτες με λίμνες όπως η Laguna Cañapa, μια αλμυρή λίμνη με ροζ φλαμίνγκος κι η Laguna Honda. Σταθήκαμε στο διάσημο πέτρινο δέντρο, στην Έρημο του Νταλί, την κόκκινη λίμνη, τα αλλόκοτα και θορυβώδη γκέϊζερ (ηφαιστειακοί σχηματισμοί) και κολυμπήσαμε νύχτα με πανσέληνο στα 4800μ.σε υπαίθριες θερμές πηγές με θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν. Η laguna Colorada ήταν η πανέμορφη πολύχρωμη λίμνη στο ομώνυμο πάρκο κοντά στα σύνορα με τη Χιλή. Η πράσινη λίμνη στους πρόποδες του Licancabur, μία από τις πολλές των υψιπέδων που θαυμάσαμε για τα χρώματά τους κι η «κοιλάδα των βράχων» έκλεισαν το τέλος της περιήγησής μας στα “Altiplanos” (υψίπεδα) της Βολιβίας.

Επισκεφτήκαμε και ξεναγηθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο του Tiwanaku, σημαντική πόλη των Ίνκας, τη λίμνη Τιτικάκα και τα νησιά του Ήλιου και του Φεγγαριού διανυκτερεύοντας στην Copacabana στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα.

Μικρές πεζοπορίες πλαισίωσαν το πρόγραμμά μας για τον εγκλιματισμό όπως αυτή στο Cayon Palca με βράχινους σχηματισμούς που έμοιαζαν με καλάμια.

Στις 6/7 τα 19 από τα 23 άτομα ανέβηκαν με άνεση στην κορυφή Chacaltaya 5.400μ. γεγονός που απέδειξε την πολύ καλή φυσική κατάσταση όλων σχεδόν των μελών της ομάδας μας.

Η πεζοπορική ομάδα άρχισε το τρέκκινγκ στις 10/7 στην Cordillera Real μέχρι τη Laguna Juri Khota όπου η πρώτη κατασκήνωση. Συνεχίζοντας, στις 11/7 ανέβηκαν στην κορυφή Austria 5.280μ. 7 ορειβάτες και έφτασαν μετά από 9 ώρες στην 2^η κατασκήνωση στις όχθες της λίμνης Chiar Khota, 2 την παρέκαμψαν και οι υπόλοιποι πεζοπόρησαν στους πρόποδες του βουνού μέχρι την κατασκήνωση. Η διαδρομή μας είχε συγκλονιστική θέα στην οροσειρά των Άνδεων και στις αλλεπάλληλες λίμνες που υπάρχουν στα υψίπεδά τους. Την τελευταία νύχτα του τρέκκινγκ στην κατασκήνωσή μας περάσαμε την πιο παγωμένη βραδιά μας! Την τελευταία μέρα 13/7 αφού πεζοπορήσαμε μέχρι το Kellhuani Milluni (4.830 μ.) κατηφορίσαμε σταδιακά με θέα στις λίμνες Khota και Khota Jancke Pata και καταλήξαμε στην κατασκήνωση βάσης Huayna Potosi (4.750 μ.) όπου ολοκληρώθηκε η πεζοπορία μας. Οδηγοί μας ήταν οι Aymara ινδιάνοι, ο Gusman ο Victor και ο Valerio ενώ 2 μάγειρες ετοίμαζαν τα γεύματά μας και άλλα 2 άτομα έκαναν βοηθητικές εργασίες.

Η ορειβατική ομάδα αποτελούμενη από 5 ορειβάτες, στις 10/7 ξεκίνησε την προσπάθεια για την ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή των Άνδεων της Βολιβίας την Sajama (6.549μ.), πεζοπόρησε μέχρι την κατασκήνωση βάσης του Sajama στα 4.600μ. όπου και η πρώτη διανυκτέρευση στην κατασκήνωση. Στις 11/7 συνέχισε την ανάβαση μέχρι το high camp στα 5.500μ. Τα ξημερώματα της 13/7 με αντίξοες συνθήκες λόγω του ισχυρού ανέμου 3 από τους 5 ορειβάτες συνέχισαν την προσπάθεια για την κορυφή αλλά αναγκάστηκαν να διακόψουν για λόγους ασφαλείας στα 6.318μ.νικημένοι από τον ισχυρό άνεμο επιστρέφοντας στην πρώτη κατασκήνωση. Η απόφαση ήταν πικρή αλλά αναγκαία. Επικεφαλής οδηγός ήταν μας ήταν ο Χαβιέ και συνολικά 12 άτομα από το συνεργαζόμενο πρακτορείο υποστήριξαν την προσπάθεια.

Σ αυτό το ταξίδι ήρθαμε αντιμέτωποι με δύσκολες για την ομάδα συνθήκες καθώς προσβληθήκαμε ταυτόχρονα λίγες μέρες πριν τις ορειβατικές μας δραστηριότητες, σχεδόν όλα τα μέλη της, από γαστρεντερίτιδα γεγονός που μας εξάντλησε πριν το βουνό. Το υπερβολικό κρύο για όλη σχεδόν τη διάρκεια του ταξιδιου, ήταν ο δεύτερος αρνητικός παράγοντας.

Όπως όμως συμβαίνει σε όλα τα ορειβατικά ταξίδια, ενώ υπάρχουν πάντα οι στόχοι ανάβασης στην κορυφή/ές ή της ολοκλήρωσης ενός τρέκκινγκ, αυτό που παίρνει μια μεγάλη θέση στην καρδιά μας (και στις αναμνήσεις μας) είναι αυτό καθ΄αυτό το ταξίδι κι οι συγκινήσεις που μας χάρισε!

Και πριν αρχίσουν να ξεθωριάζουν τα χρώματα από τις εικόνες, τις εμπειρίες και τις συγκινήσεις που ζήσαμε μαζί, θ’ αρχίσουμε να σχεδιάζουμε το επόμενο ταξίδι μας σε ψηλά βουνά του κόσμου, γιατί, όπως αναφέρει ένας στίχος του Ανδρέα Εμπειρίκου «Κρυφή μου ελπίδα στα βουνά καλημερίζω την ηχώ σου», κι εμείς από τώρα αναπολούμε ανατολές του ήλιου σε ακόμη ψηλότερες κορυφές….για να ξανακαλημερίσουμε την ηχώ μας εκεί, στα βουνά της καρδιάς μας.

Ευχαριστούμε όλους του ταξιδευτές-μέλη αυτής της ομάδας ξεχωριστά για τη συνεργασία τους, σημαντικό παράγοντα επιτυχίας αυτού του ταξιδιού!