Ερεικούσα: το πιο …πράσινο εθελοντικό ολοκληρώθηκε (!!??)

Οι δύσκολες συνθήκες που βιώσαμε όλοι μετά την παρατεταμένη πανδημία, οι ρυθμοί της ζωής μας που άλλαξαν, η προσπάθεια για την “επανένταξή” μας σε μια κανονικότητα διαφορετική πια, οδήγησε τους λίγους εθελοντές φέτος σε ένα μακρινό νησάκι, το βορειότερο των Επτανήσων, για να επιδοθούμε στον καθαρισμό ενός και μόνον μονοπατιού και να ξαναβρούμε τη Συλλογική μας κανονικότητα… Ήταν το μονοπάτι που έλειπε, από μια περιμετρική διαδρομή στο νησί. Στη μικρή Ερεικούσα, των μόλις 4,5 τ.χλμ, δοκιμάσαμε και δοκιμαστήκαμε φέτος, αντιμέτωποι με την οργιαστική και καταπράσινη βλάστηση. Μια σχεδόν τροπική βλάστηση που αναπτύχθηκε εκεί που κάποτε καλλιεργούσαν αμπέλια & περιβόλια σε ήπιες πεζούλες με τα πηγάδια τους.

Πιστοί στις επιλογές μας να ανοίγουμε αέναα δρόμους πεζοπόρων, ξεκινώντας από το Μεροβίγλι, με δυό πριονιστές να προηγούνται, να χαράζουν πορεία και άλλους 13 εθελοντές να απομακρύνουν με μεγάλη προσπάθεια τα μεγάλα κλαδιά καταφέραμε να καθαρίσουμε σε 4 μέρες 1350μ. και να δημιουργήσουμε το πιο όμορφο, το πιο σκιερό και το πιο καταπράσινο μονοπάτι που είχαμε δουλέψει ως τώρα! Εχθροί μας, ο χρόνος κι η απόσταση από την έδρα μας στην Αττική. Σύμμαχοί μας, το πάθος μας να ολοκληρώσουμε τη διάνοιξη και το στοίχημα με τον εαυτό μας να τα καταφέρουμε να φτάσουμε στην παραλία Μπραγκίνι. Δεν προλάβαμε να καθαρίσουμε τα τελευταία περίπου 200μ. μέχρι την ακτή. Αφήνοντας πίσω το καταπράσινο νησί, πήραμε μαζί μας ό,τι είχε να μας δώσει και αυτό το εθελοντικό: τις αναμνήσεις μας από τις στιγμές μας εκεί, αυτές που μας έδεσαν και πάλι σαν ομάδα, δουλεύοντας, κολυμπώντας, πεζοπορώντας, χορεύοντας και μαθαίνοντας ποιος και γιατί …σκότωσε τον Καποδιστρια από τη Λένα Διβάνη!! Σχεδόν όλοι συμφωνήσαμε ότι θα θέλαμε να επανέλθει μια μικρή ομάδα εκεί αυτό το καλοκαίρι για να το ολοκληρώσουμε, για να το παραδώσουμε στους πεζοπόρους. Ελπίζουμε το σύμπαν να συνωμοτήσει να τα καταφέρουμε!