Οδοιπορικό στον… Γράμμο

Οδοιπορικό στον… Γράμμο

Η ιδέα είχε σχηματιστεί από καιρό! Η σύνθεση της 15μελούς ομάδας ήταν ανομοιογενής και ως προς τη φυσική κατάσταση και ως προς την πείρα από βουνά, αλλά το κίνητρο ήταν μεγάλο: “Θέλουμε να περάσουμε τις διακοπές μας στο βουνό, να περπατήσουμε, να δοκιμάσουμε αντοχές, να κατασκηνώσουμε σε αντι-συμβατικά μέρη και τέλος να γνωρίσουμε  από κοντά τον Γράμμο συγκεκριμένα που για εμάς έχει και ένα μεγάλο ιστορικό φορτίο…»

Η προετοιμασία και η συλλογή πληροφοριών αντάξια των προσδοκιών μας! Σκηνές, υπνόσακοι, φακοί, χάρτες, παγούρια, φαρμακείο, αμάξια κουβέντες και απορίες αυτών που δεν είχαν καμία επαφή έως τώρα με το αντικείμενο…όλα έτοιμα!

Αυτό που εμένα με διασκέδασε αρκετά εκτός των άλλων ήταν ότι ανέλαβα να απομυθοποιήσω πολλά πράγματα θέλοντας και μη…Μεγάλη υπόθεση να αφήνεις στην άκρη λανθασμένες αντιλήψεις και φόβους για το βουνό, τα τσοπανόσκυλα, τις αρκούδες, τη διανυκτέρευση και κυρίως να ξεπερνάς την αμφιβολία για τον αν «αξίζει» και να «χώνεσαι» βαθιά μέσα στον ορεινό όγκο με γνώση, οργάνωση, προετοιμασία και σύνεση.

Διασχίζοντας τον Γράμμο το δέος που νιώθεις από το ιστορικό φορτίο του εναλλάσσεται με το δέος για τη φυσική ομορφιά και τον πλούτο που συναντάς κι αυτό με τη σειρά του σμίγει με το αρχικό, γίνεται ένα! Από την όμορφη κοιλάδα στο που σταθμεύσαμε πριν μπούμε για τα καλά «μέσα», μέχρι και τα πυκνά αδιαπέραστα δάση οξιάς και μαυρόπευκης. Από τους χείμαρρους που τροφοδοτούν τον Αλιάκμονα που επιλέξαμε να κατασκηνώσουμε στις όχθες τους μέχρι και τις πηγές του κάτω από το «2520» στα αλπικά λιβάδια που είναι περικυκλωμένα αμφιθεατρικά από την κορυφογραμμή σε μια σύνθεση απαράμιλλης ομορφιάς, ορεινοί όγκοι τόσο άγριοι και τόσο γαλήνιοι την ίδια στιγμή!

Από τη Δευτέρα 20 Ιουλίου και για 8 ημέρες βαδίσαμε, κάποιοι κουράστηκαν και δυσκολεύτηκαν –αλλά νομίζω δεν απογοητεύτηκαν-, γελάσαμε, τραγουδήσαμε, εξαντλήσαμε τα –δικά μας- όρια σε μέρες και προορισμούς αλλά σεβαστήκαμε το βουνό δίνοντάς του μια υπόσχεση: Ότι θα ξαναπάμε!!!

Το παρασύνθημα:

Δευτέρα 20 Ιούλη: ραντεβού στα δεύτερα διόδια μετά την Αθήνα. Είμαστε όλοι εκεί! Ξεκινάμε! Το απόγευμα μας βρίσκει να κατασκηνώνουμε στο Νεστόριο, δίπλα στο ποτάμι.

Τρίτη 21 Ιούλη: βενζίνες, τελικός ανεφοδιασμός με τρόφιμα και φύγαμε για τον Πεύκο, το ύψωμα Τσάρνο (1688μ) είναι ακριβώς από πάνω. Οι κάτοικοι απορούν βλέποντας 15 νοματαίους πάνω σε ένα 4Χ4 (τι να κάνουμε;;; μόνο αυτό είχαμε…) αλλά μάλλον συγκαταβατικά μας κατανοούν! Σε λίγη ώρα είμαστε στην αρχή του μονοπατιού. Πολύ γρήγορα φτάνουμε στο υψομετρικό και «μελετάμε τη γύρω περιοχή» και τις κορφές αποκτώντας αντίληωη του χώρου ενώ «χαζεύουμε» και τα υπολείμματα των μαχών που έδωσε εδώ πάνω ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Στην επιστροφή μια κοπελιά στραβοπατάει με αποτέλεσμα να χρειαστεί να στήσουμε επιχείρηση ολόκληρη με αυτοσχέδιο φορητό κάθισμα…το διασκεδάσαμε τουλάχιστον (ελπίζω και η ίδια…). Το βράδυ μας βρίσκει να διανυκτερεύουμε δίπλα στο ποτάμι στο Παλαιοχώρι Λιανοτοπίου (πολύ ωραίο μέρος με νερό και σχετική υποδομή…).

Τετάρτη 22 Ιούλη: Το σχέδιο έλεγε επίσκεψη στις σπηλιές όπου βρισκόταν το Νοσοκομείο των ανταρτών στη θέση Καταφύκι. Η διαδρομή δεν είναι δύσκολη αλλά η απειρία είναι αρκετή για να δυσκολέψει τα πράγματα και η πρώτη ομάδα φτάνει αργά εκεί τρώγοντας τον χρόνο της δεύτερης. Απαραίτητη στάση έπειτα για μπάνιο στον Αλιάκμονα λίγο πριν ξεκινήσουμε για Γράμμουστα.. Από τη Γράμμουστα τραβάμε γραμμή για να διανυκτερεύσουμε ψηλά στις πηγές του Αλιάκμονα. Μετά από 3 ώρες και δύο διαδρομές με το 4Χ4 έχουμε κατασκηνώσει, ανάβουμε φωτιά και μαγειρεύουμε στα 2.300 δίπλα από 100άδες βόδια! ΣΚΕΤΗ ΜΑΓΕΙΑ λίγο πριν εξαφανιστεί και το τελευταίο φώς της ημέρας

Πέμπτη 23 Ιούλη. Η ημέρα ανήκει στην κορυφογραμμή του Γράμμου και στο «2520». 14 άτομα πατάνε την κορυφή ενώ 6-7 προσεγγίζουν και την Μαύρη Πέτρα, νοτιοδυτικά του «2520» στη διαδρομή προς το Πληκάτι. Ο αργός (προφανώς μη ορειβατικός ρυθμός) δεν μας επιτρέπει να προσεγγίσουμε την Λίμνη Γκίστοβα αλλά δεν πειράζει αφού έτσι κι αλλιώς θα ξανάρθουμε… Το βράδυ επιστροφή στη Γράμμουστα, φαγοπότι στην ταβέρνα (10 ευρώ το κιλό το παϊδάκι!!!) και διανυκτέρευση κάτω απ’ τα αστέρια.

Παρασκευή 24 Ιούλη. Πορεία από Γράμμουστα προς Αετομηλίτσα. Περνάμε από Μουτσάλια, ανάμεσα από τις επιβλητικές Αρένες (εγώ να θέλω να κατέβω για να περπατήσω κι όλοι οι άλλοι να πεινάνε…και να βιάζονται…κάνω υποχώρηση!!!), Καμπίτσιο, χωνόμαστε στο δάσος αναζητώντας το μέρος όπου βρισκόταν το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και περνάμε κάτω και από το ύψωμα Πέτρα Μούκα. Φτάνουμε στην Αετομηλίτσα όπου και μένουμε στο καταφύγιο – ξενώνα.

Σάββατο 25 Ιούλη. Δύο της παρέας φεύγουν νωρίς το πρωί για να δουν από πάνω την Πέτρα Μούκα (1841μ), φτάνουνε εύκολα και γρήγορα από χωματόδρομο. Έπειτα, 10 άτομα προσεγγίζουμε την τοποθεσία Πατώματα (κατεβαίνοντας από Αετομηλίτσα δεξιά σε δασικό δρόμο..). Οι υπόλοιποι ασχολούνται με ζητήματα ανεφοδιασμού (φαί και τέτοια δεν είναι εύκολο να λυθούν εκεί πάνω ειδικά αν δεν θέλεις να πληρώνεις κάθε μέρα στην ταβέρνα…). Διανυκτέρευση πάλι στον ξενώνα!.

Κυριακή 26 Ιούλη. 7 άτομα κάνουμε τη διαδρομή Στενό, Καρδάρι (1955μ), Γκόλιο (1919μ) με ανάβαση από Βούρμπιανη. Δεν προφταίνουμε να συνεχίσουμε για Κάμενικ (2042μ). Οι υπόλοιποι κάνουν βόλτες στην γύρω περιοχή και τα χωριά. Το βράδυ μας βρίσκει στη Λάιστα το τελευταίο Ζαγοροχώρι.

Δευτέρα 27 Ιούλη: Ξεκούραση.

Τρίτη 28 Ιούλη: 6 άτομα ξεκινάνε για τον Κλέφτη (1847μ) στον Σμόλικα και φτάνουν επάνω με λίγη δυσκολία λόγω απλού ΙΧ αυτοκινήτου που σχεδόν ίσιωσε τον δρόμο και τώρα μπορεί να πάει όποιος θέλει (χι χι)!

Τις επόμενες μέρες θα επισκεφτούμε την Βάλια Κάλντα, τα Τζουμέρκα και το Περτούλι σε μια αναζήτηση βουνού (ΜΟΝΟ!!!) πριν καταλήξουμε να πάρει ο καθένας τον δρόμο του και εγώ στην Αθήνα να διασχίζω το μπαρ με τον δίσκο μέχρι την επόμενη φορά…

Αυτά….

Θεοδόσης Μπενάτος