Εξόρμηση στο Θιβέτ: Από την 7^η έως την 14^η ημέρα– το επταήμερο διαφορετικό πρόγραμμα της πεζοπορικής ομάδας, όταν η ορειβατική ομάδα επιχείρησε να ανέβει ψηλότερα

(απόσπασμα)                                                                        

Κείμενο της  Ρίτσας Δημητρέλου

7^η μέρα – Πρόγραμμα ομάδας ευκολότερου προγράμματος

Αναχωρήσαμε το πρωί προς το μοναστήρι Ganden. Η διαδρομή ήταν μέσω της κοιλάδας της Lasha, παράλληλα με το LashaRiver που εκβάλλει στην Ινδία. Ο δρόμος ήταν υπό κατασκευή με πολλές πέτρες, σκόνη, φορτηγά, ταρακουνηθήκαμε αρκετά στο σχεδόν χωρίς αναρτήσεις mini-bus. Φτάνοντας στο μοναστήρι στα 4.200μ. αρχίσαμε τη «κόρα» γύρω από το μοναστήρι, μαζί με άλλους πιστούς βουδιστές. Το μοναστήρι είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στην κορυφή ενός λόφου και το μονοπάτι της «κόρας» είναι δίπλα στο γκρεμό, έχει φοβερή θέα προς τη κοιλάδα της Λάσα και στο χώρο της «ουράνιας ταφής». Εκατοντάδες γύπες πετούσαν από πάνω μας και ορμούσαν υπακούοντας στο νεύμα του «αρχηγού» του σμήνους, για να πάρουν κομμάτια από το νεκρό σώμα, κομμένα προηγουμένως από τον «τελετάρχη».  Τη σκηνή όμως δεν επιτρεπόταν να φωτογραφήσουμε ούτε καν από μακριά. Στη συνέχεια,  περιηγηθήκαμε στο μοναστήρι που έχει περισσότερα από 25 ναούς με μεγάλα βουδιστικά αγάλματα, με το μεγαλύτερο ναό να χωράει 3.500 χιλιάδες μοναχούς. Σταθήκαμε τυχεροί που είδαμε μοναχούς να προσεύχονται διαβάζοντας ταυτόχρονα διαφορετικές ευχές ο καθένας. Επιστρέψαμε στη Λάσα, βολτάραμε στα στενά σοκάκια και φάγαμε σε εστιατόριο με παραδοσιακή κουζίνα. Η μέτρηση του οξυγόνου στο αίμα μου έδειξε 83% Ο₂ το βράδυ αλλά λόγω χαράς δεν ένιωσα κανένα σύμπτωμα.

8^η μέρα

Πρωινή αναχώρηση για την πόλη Tsetang. Η διαδρομή παράλληλα με το Lasha River ήταν ονειρική, το ποτάμι κυλούσε αργά, στις όχθες αλλού υπήρχαν δέντρα αλλού αμμοθίνες, όπου διάφοροι ταξιδιώτες ανέβαιναν και έκαναν τσουλήθρες στον άμμο διασκεδάζοντας. Περνώντας από τα διάφορα χωριά παρατηρήσαμε ότι όλα τα σπίτια εκτός από τις παραδοσιακές σημαίες με τα πέντε χρώματα είχαν και την κινέζικη σημαία «δώρο» από την κυβέρνηση. Αφού αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο, αναχωρήσαμε για το αρχαίο μοναστήρι Yumbulakang Palaca, το οποίο είναι χτισμένο στην κορυφή ενός βράχου και σύμφωνα με το μύθο, ήταν το πρώτο κτίσμα στο Θιβέτ και το παλάτι του πρώτου βασιλιά, Nyatri Tsenpo. Απολαύσαμε την υπέροχη πανοραμική θέα στα γύρω βουνά και την κοιλάδα. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το Tradruk Temple με το πολύτιμο thangka κατασκευασμένο από χιλιάδες μαργαριτάρια. Γυρίσαμε στη Tsetang όπου δειπνήσαμε σε εστιατόριο με παραδοσιακή κουζίνα και κάναμε μια βραδινή βόλτα στα μαγαζιά της πόλης.

 9^η μέρα

Το πρωί αναχωρήσαμε για το Samye Monastery, από μια διαδρομή δίπλα στο Yarlund River και οδηγώντας επιπλέον 50km άσχημο χωματόδρομο καθώς παρακάμψαμε μία υπό ανακατασκευή γέφυρα. Η διάταξη των κτιρίων του Samye Monastery σχηματίζει ένα γιγάντιο mandala που αντιπροσωπεύει το βουδιστικό σύμπαν με ναούς για τον ήλιο και τη σελήνη και τις 13 ηπείρους. Στη συνέχεια αναχωρήσαμε για το νοσοκομείο της Tsetung, για να πάρουμε την συνορειβάτισσά μας, που νοσηλεύτηκε άμεσα την προηγούμενη μέρα με πνευμονικό οίδημα εξαιτίας της νόσου του υψομέτρου. Όλοι μαζί επιστρέψαμε στη Λάσα.

10^η μέρα

Τη μέρα αυτή επισκεφτήκαμε τα Yangpachen Hot Springs που βρίσκονται 87km από τη Λάσα, αλλά δυστυχώς δεν χρησιμοποιήσαμε τις πισίνες, καθώς οι εξωτερικές εγκαταστάσεις ήταν κλειστές και οι εσωτερικές πολύ ακριβές. Η διαδρομή ωστόσο ήταν πολύ ενδιαφέρουσα γιατί διέσχιζε χωράφια που οργώνανε ή σπέρνανε οι αγρότες, και συνέχιζε δίπλα στο ποτάμι και στις γραμμές του τρένου που συνδέει το Θιβέτ με το Πεκίνο. Επιστρέψαμε στη Λάσα όπου επισκεφτήκαμε τα θερινά ανάκτορα Norbulingka του Δαλάι Λάμα, που αποτελούνται από 374 δωμάτια, ενώ ο κήπος καλύπτει  έκταση 360.000τμ. Τελευταία βόλτα στη Λάσα και τελευταίο δείπνο.

11^η μέρα

(Η 11^η μέρα είναι ίδια με την 7^η  μέρα της ομάδας δύσκολου προγράμματος). Η πρώτη στάση έγινε στο πέρασμα GampaLa στα 4.700μ. με την απίστευτη θέα προς την κοιλάδα της Λάσα από την μια μεριά και της λίμνης  Yamdrok από την άλλη. Ο εγκλιματισμός ήταν πολύ καλός αλλά ο αέρας πολύ κρύος. Στη συνέχεια μια μικρή στάση στο μικρό χωριό Nangartse για φαγητό και η επόμενη στάση μας στον παγετώνα Karo-la στα 5.010μ. όπου περπατήσαμε για εγκλιματισμό. Φτάνοντας στο Gyantse (4.050μ), επισκεφτήκαμε το βουδιστικό ναό, και διανυκτερεύσαμε στον παραδοσιακό και ζεστό ξενώνα.

12^η μέρα

Το πρωί αναχωρήσαμε για την πόλη Shegar (4.400μ.) όπου φτάσαμε μετά από 7,5 ώρες. Η διαδρομή μας αποζημίωσε καθώς περάσαμε από αγροτικά χωριά, με αγρότες που όργωναν με yak τα χωράφια, γυναίκες που τάιζαν τα ζωντανά τους και γνέθανε, και παιδάκια που μας κοιτούσαν χαρωπά. Τα σπίτια ήταν δίπατα με μεγάλες αυλές, στα οποία κατοικεί όλο το σόι και στο ισόγειο τα ζώα. Κατά διαστήματα βλέπαμε ομάδες χωρικών που εργάζονταν εθελοντικά σε έργα στο δρόμο κατόπιν αποφάσεως της συνέλευσης του χωριού. Στη διαδρομή το μόνο δυσάρεστο ήταν οι συχνές στάσεις στα διάφορα φυλάκια για έλεγχο των διαβατηρίων μας από κινέζους στρατιώτες.

Στη Shegar αρχίσαμε αμέσως την ανάβαση στο ερειπωμένο οχυρό Shegar Dzong (5.500μ.), περνώντας στην αρχή μέσα από τα παραδοσιακά σπίτια χτισμένα στο ύψωμα με τα στενά σοκάκια, χαιρετώντας τους χαμογελαστούς κατοίκους που μας περιεργαζόταν με περιέργεια. Φτάσαμε λίγο ψηλότερα στο απότομο μονοπάτι, αλλά το πολύωρο ταξίδι, η νύχτα που έπεφτε και οι πολλές ώρες χωρίς φαγητό, μας υποχρέωσαν να σταματήσουμε, να απολαύσουμε την πανοραμική θέα στην πόλη και την κοιλάδα, και να επιστρέψουμε για φαγητό και ξεκούραση στον καταπαγωμένο ξενώνα. 

13^η μέρα

Η μέρα που θα ανέβουμε στο Everestbasecamp. Χρειάστηκε 5 ώρες για να φτάσουμε από το Shagar στο μοναστήρι Rongbuk στα 5.000μ. Η διαδρομή μέσα στα υψίπεδα, καθαρός μπλε ουρανός, καφέ χρώμα στους λόφους, χιονισμένες κορυφές, κανένα δέντρο πουθενά, αλλά πολλά ρυάκια από τα χιόνια που έλιωναν στις ψηλότερες κορυφές. Ο χωματόδρομος δύσβατος και κακοτράχαλος. Από το Rongbuktentguesthouses συνεχίσαμε με τα πόδια μέχρι το basecamp (5.200μ.) με καθαρό ουρανό αλλά κρύο αέρα. Πεζοπορώντας βλέπαμε την κορυφή μέσα στα σύννεφα και όλοι ελπίζαμε να καθαρίσει έστω και για ένα λεπτό. Ανεβήκαμε  στο basecamp εύκολα, φτάσαμε στο μνημείο και απολαύσαμε τη θέα προς την κορυφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου με έντονα συναισθήματα χαράς και έκστασης. Ωστόσο δεν μείναμε πολύ λόγω των άγριων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν. Στην επιστροφή προς το Rongbuk το σύννεφο έφυγε και η κορυφή του Everest των 8.848μ. φάνηκε. Φωτογραφίες του μεγαλείου της φύσης και ανάποδο περπάτημα ώστε να αποτυπωθεί για πάντα στη μνήμη ως εικόνα η κορυφή. Στο ξενώνα  Rongbukδειπνήσαμε με ζεστή σούπα noodles με yak, δίπλα στη σόμπα που έκαιγε σβουνιές. Κοιμηθήκαμε στα δωμάτια, με θερμοκρασία 0⁰C και υγρασία, άλλοι με αϋπνία από την χαρά τους και άλλοι με πονοκέφαλο από το υψόμετρο. Κάποιες φορές  ξυπνούσα το βράδυ από τις «γκαζιές», τα μαρσαρίσματα του οδηγού που προσπαθούσε να κρατήσει ζεστή τη μηχανή του πούλμαν.

14^η μέρα

Η καλύτερη εικόνα της ζωής μου όταν χαράματα άνοιξα τη κουρτίνα δίπλα στο κρεβάτι, καθάρισα με το γάντι το πάγο από μέσα από το τζάμι, έγειρα πίσω και καρφώθηκα στη χιονισμένη κορυφή που φαινόταν ολοκάθαρα. Αναχωρήσαμε με προορισμό το χωριό OldTingri, όπου είδαμε τους ντόπιους να επιδίδονται στις παραδοσιακές τέχνες αλέσματος και υφαντικής, μικρά παιδάκια με ηλιοκαμένα πρόσωπα να μας ζητάμε χρήματα, και τους άντρες του χωριού με την παραδοσιακή κόκκινη κοτσίδα. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το ψηλό πέρασμα Lablung-Lapass στα 5.000μ. όπου σταματήσαμε για φωτογραφίες της χιονισμένης κορυφής Shishipangma (8.027μ.). Τελικός προορισμός ήταν η Zhangmu (2.300μ.) στα σύνορα Θιβέτ-Νεπάλ. Κατά τη διαδρομή το υψόμετρο μειωνόταν ταχύτατα, το ίδιο και τα ενοχλητικά συμπτώματα του υψομέτρου. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη όχι μόνο γιατί καταφέραμε το στόχο μας, αλλά και επειδή το θιβετιανό τοπίο είχε τώρα αλλάξει. Ο δρόμος ακολουθούσε ένα εξωτικό καταπράσινο φαράγγι με είσοδο στα 4.000μ. και έξοδο στα 2.300μ., με μεγάλες κατηφορικές κλίσεις, απόκρημνα βράχια, ορμητικά νερά και χιονούρες που κατέβαιναν από ψηλά μέχρι το  ποτάμι. Και όλα αυτά με ασταμάτητη βροχή….

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο στη Zhangmu, ανταμώσαμε με χαρά την ομάδα δύσκολου προγράμματος και όλοι μαζί δειπνήσαμε σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο και συνεχίσαμε το υπόλοιπο κοινό μας πρόγραμμα μέχρι την Κατμαντού όπου και τελείωσε το ταξίδι μας στη «Στέγη του κόσμου.