Κίμωλος με τον Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής

ΚΙΜΩΛΟΣ ΜΕ ΦΥΛΗ

6-14/7/2013

 

        Κίμωλό μου, παράδεισό μου!…έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι το νησί τους!…

        Και δεν έχουν άδικο…καθώς είναι ένα μικρό, ήσυχο…νησί, σε απόσταση αναπνοής από την ξακουστή Μήλο, γεμάτη με ηφαιστειακά πετρώματα και κυρίως από την ορυκτή  λευκή άργιλο, που την κάνει να φαίνεται από μακριά αστραφτερή…Και γι’ αυτό το λόγο οι δυτικοί την ονόμαζαν Argentiera η Argentara, δηλαδή ασημένια!…

        Διατήρησε το αρχαίο της όνομα Κίμωλος, που συνδέθηκε με την περίφημη “κιμωλία γη”, η οποία χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους χρόνους, σε φαρμακευτικά και καλλυντικά σκευάσματα, για τον καθαρισμό του σώματος και το πλύσιμο των ρούχων.

        Εργαλεία από οψιανό και πυριτόλιθο, καθώς και όστρακα πήλινων αγγείων, που βρέθηκαν σε διάφορες περιοχές του νησιού, πιστοποιούν την ανθρώπινη δραστηριότητα στο νησί από την ύστερη νεολιθική περίοδο (5.300-4.500 π Χ) μέχρι σήμερα.

        Η αρχαία της πρωτεύουσα ήταν στη θέση Ελληνικά, απέναντι από την Φυλακωπή της Μήλου και στις μέρες μας βλέπουμε τα ερείπια της στο βυθό της θάλασσας, καθώς έχει καταποντιστεί, εξ’ αιτίας γεωλογικών αναστατώσεων στην περιοχή.

        Σε κάποια χρονική περίοδο φαίνεται πως ερημώθηκε και λέγεται πως κατοικήθηκε ξανά από 20 οικογένειες από την γειτονική Σίφνο, που εγκαταστάθηκαν εδώ και έφτιαξαν την νέα πρωτεύουσα του νησιού,  αυτή τη φορά, προς την μεριά της Σίφνου, της αγαπημένης πατρίδας που άφησαν!…

         Η σημερινή πρωτεύουσα του νησιού, το “Χωριό”, βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το ειδυλλιακό  επίνειο της , την Ψάθη, που έχει όμορφη , αμμουδερή παραλία και γραφικά ταβερνάκια, με καλό φαγητό.

        Το Χωριό, δεν φημίζεται για τα καλαίσθητα καλντερίμια του και τα λουλουδιασμένα με βουκαμβίλιες  σοκάκια του….όπως οι “χώρες”άλλων παρακείμενων νησιών…. αλλά διατήρησε την “ταυτότητά” του… Είναι ένα αυθεντικό  κυκλαδίτικο χωριό…

        Εδώ οι κάτοικοι ζουν ήσυχα… στις πατρογονικές εστίες τους, με τις συνήθειές τους, τους χαλαρούς ρυθμούς ζωής…και τις παραδοσιακές καλλιέργειες…σιτηρά και κηπευτικά… όπως τον παλιό καλό καιρό….  Δηλαδή οι κάτοικοι δεν “αλλοτριώθηκαν” από την επέλαση των τουριστικών ορδών, όπως συνέβη σε πολλά νησιά του Αιγαίου.

        Εντύπωση μου προξένησε το γεγονός,  ότι καλλιεργείται ένα σημαντικό μέρος της συνολικής καλλιεργήσιμης γης του νησιού και το ότι οι “ξερολιθιές” που συγκρατούν το χώμα στις “βαθμίδες” , είναι σε πολύ καλή κατάσταση…

        Σ’ αυτό λοιπόν το “παραδοσιακό”…θα έλεγα κυκλαδονήσι, βρέθηκε, τον περασμένο Ιούλιο (6-14), ο ΕΠΟΣ- ΦΥΛΗΣ, για τον καθιερωμένο πια   ετήσιο καθαρισμό μονοπατιών.

        Και αυτή τη φορά, ο αριθμός των εθελοντών, ξεπέρασε κάθε προσδοκία… εξηνταδύο τον αριθμό… Ίσως σ’ αυτό να συνέβαλλε κατά ένα τρόπο…και η δωρεάν μετακίνηση,  προς και από το νησί, που ήταν προσφορά των δημοτικών αρχών του νησιού. Ήταν και αυτή μια ελκυστική …παράμετρος….στους δύσκολους καιρούς που ζούμε…

         Μεταξύ των εθελοντών, υπήρχε και μια ομάδα περί τους δέκα σπουδαστές, που για πρώτη φορά έπαιρναν μέρος σε τέτοιου είδους δραστηριότητα και η οποία  “έδωσε”…την δική της νότα δροσιάς…,ανανέωσης… και αισιοδοξίας….για το μέλλον  της!…

        Η κατασκήνωση στήθηκε στα σχολεία του Χωριού (νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο), που είναι σε πολύ καλή κατάσταση και οι αρχές του νησιού έκαναν ότι μπορούσαν για την ανετότερη διαμονή μας. Δηλαδή, πρόσθεσαν μερικές υπαίθριες ντουζιέρες στις ήδη υπάρχουσες και “έστησαν”…στα γρήγορα μια υποτυπώδη κουζίνα…με ψυγείο, καταψύκτη και μάτι ηλεκτρικό…, για να φτιάχνουμε τα πρωινά μας…..άιντε και καμιά μακαρονάδα…Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους τους και τους ευχαριστούμε πολύ!..

        Φέτος διαφοροποιήθηκε κατά τι…και το σύστημα εργασίας  του  δεκαήμερου  εθελοντικού, προς το καλύτερο….φυσικά… Δηλαδή, οι εργάσιμες μέρες,δεν ήταν συνεχόμενες…αλλά ανά δυο μέρες…είχαμε “ρεπό”…για ξεκούραση, μπανάκια και επισκέψεις  σε αξιοθέατα του νησιού, πράγμα που μας ενθουσίασε  όλους!…

        Κατά την διάρκεια της εδώ παραμονής μας, καθαρίσαμε και σηματοδοτήσαμε τρία μονοπάτια, τα παρακάτω: α) Σελάδι-Μαυροσπηλιά – παραλία Ελληνικά, 4 χλμ. β) Χύμελη-Γαμπάς-παραλία Αγιόκλημα και Θερμοπηγή, 3χλμ. Και γ) Σκλάβος-Σκιάδι-παραλία Μαυροσπήλια, 5χλμ, από τα οποία καθαρίστηκαν τα 3χλμ.

        Σηματοδοτήθηκε και ένα τέταρτο μονοπάτι, 2.50χλμ, το Γαδαρόμαντρα-Μοναστήρια-παραλία όρμου Σούφι, το οποίο όμως δεν καταφέραμε να το καθαρίσουμε…

        Επίσης στο ίδιο διάστημα, δόθηκαν στο νησί και δυο παραστάσεις, προσφορά, από το καλλιτεχνικό ζευγάρι Νίκη Κάπαρη και Γιάννη Ψημάδα, με αφηγήσεις παραμυθιών και αρχαίων μύθων, από την Νίκη, που συνοδεύονταν από τις εκπληκτικές  μουσικές επιλογές  του Γιάννη, οι οποίες “μάγεψαν” στην κυριολεξία , μικρούς και μεγάλους… Είναι εκπληκτικοί στο είδος τους…και τους αξίζουν πολλά βραβεία…και ευχαριστώ…

        Επίσης στα ρεπό μας…είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε, περπατώντας φυσικά… τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, όπως τη “Σούφι”, μια ερημική παραλία με αλμυρίκια και άγρια εντυπωσιακά βράχια με αυτοσχέδιες αλυκές…

        Μια άλλη παραλία, ήταν η λεγόμενη “Πράσα”.  Ασυνήθιστο όνομα για παραλία…με την βραχονησίδα Πρασονήσι απέναντι.

         Και στο τρίτο μας ρεπό, κάναμε το γύρο της Πολυαίγου,(πόσο εύηχη και ακριβής ονομασία…σχετικά με το “Κατσικονήσι”…που θα τη λέγαμε σήμερα…),   με καραβάκι,όπου κολυμπήσαμε στις εξωτικές…παραλίες του ακατοίκητου σήμερα νησιού και περιπλανηθήκαμε…στις σπηλιές,στα θαλασσοδαρμένα, αστραφτερά και απόκρημνα βράχια της.

        Και επειδή  δεν μπορούμε να ζήσουμε  ούτε μια μέρα…., χωρίς περπάτημα…κάναμε μια στάση και επισκεφτήκαμε και το φάρο του νησιού, που βρίσκεται σε απόκρημνο και εντυπωσιακό βράχο, που κράτησε περίπου μιάμιση ώρες.

        Επίσης επισκεφτήκαμε αρκετές βυζαντινές εκκλησίες του Χωριού, με πιο αξιόλογη αυτή του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του 17ου αιώνα καθώς και το ζηλευτό… αρχαιολογικό μουσείο, με   εκθέματα, όλων των εποχών.

         Το Σάββατο δε το βράδυ, παρατέθηκε πλουσιοπάροχο δείπνο προς τιμήν των εθελοντών και των κατοίκων και ακολούθησε τρικούβερτο γλέντι, με ζωντανή μουσική, ως αργά τα μεσάνυχτα…Μαγείρεψαν οι γυναίκες του χωριού…

        Οι κάτοικοι δε του χωριού απεδείχθησαν εκτός από άριστοι οικοδεσπότες και δεινοί χορευτές… μικροί και μεγάλοι… Τα παιδάκια, ακούραστα, πιασμένα πίσω απ’ τους μεγάλους…προσπαθούσαν να ‘πιάσουν’ τα βήματα των χορών…Ήταν πολύ ωραίο θέαμα!….Αλλά και εμείς δεν πήγαμε πίσω!…

         Και οι χοροί καλά κρατήσαν…. μέχρι ξεθεώματος!…νάναι ήσυχος ο κ. Σαβόπουλος….

       

        Και ένα ποίημα, σχετικό με την εθελοντική αυτή εξόρμηση του ΕΠΟΣ-ΦΥΛΗ

 

Πόπη, Κύνθια, Χρήστος, Μαρία

τέσσερις άξιοι αρχηγοί

κι’ ένα τσούρμο εθελοντές μαζί

ξαμολυθήκαν σε Κιμώλια μονοπάτια

και τα κάναν “γυαλί”…

 

Εργάστηκαν σκληρά…

για ημέρες εφτά…

Με τσουγκράνα, ψαλίδα, τσαπί…

ρημάξανε…αφάνες και σκίνα, στο πι και φι.

 

Και ένα ζευγάρι ταιριαστό…

στη δουλειά και στη ζωή

η Νίκη και ο Γιάννης

έδωσαν σώμα και ψυχή….

μας πήγαν στα ουράνια…

 

Με παραμύθια διαλεχτά…

και τραγουδάκια εξαιρετικά..

έδωσαν μαθήματα υψηλά…

σε μεγάλους και παιδιά…

 

Να μας έχει ο Θεός καλά…

πάντα ν’ ανταμώνουμε…

και να “ζωντανεύουμε”…

μονοπάτια ερημικά…

σε νησιά Ελληνικά..

Να δίνουμε και να παίρνουμε  χαρά

Και του χρόνου….βρε παιδιά!…