Σλοβακία 2012 Στην καρδιά της Ευρώπης και … στη δική μας !
Σλοβακία 2012
Στην καρδιά της Ευρώπης και … στη δική μας !
Η ορειβασία στην κεντρική Ευρώπη είναι μια επιλογή που δεν αφήνει ασυγκίνητο κανένα ορειβάτη. Μεγάλες και εκτεταμένες οροσειρές, φαράγγια, ορεινές λίμνες, μονοπάτια που διασχίζουν τοπία μοναδικού φυσικού κάλλους ελκύουν είτε τον πεπειραμένο είτε τον λιγότερο έμπειρο ορειβάτη θέτοντάς τον συνεχώς ενώπιον νέων προκλήσεων. Με αυτό το σκεπτικό τον περασμένο Αύγουστο μαζί με μια ομάδα αφοσιωμένων, αλλά και νέων ορειβατών βρεθήκαμε σε ένα από τα διαμάντια τα οποία η κεντρική Ευρώπη γνωρίζει να κρύβει καλά στην καρδιά της, στη Σλοβακία. Εμείς από την πλευρά μας δεν αργήσαμε να βάλουμε αυτή τη χώρα στη δική μας καρδιά και να ζήσουμε εμπειρίες οι οποίες δύσκολα καταγράφονται σε ένα χαρτί ή δύσκολα αποτυπώνονται από μια φωτογραφική μηχανή.
Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012
Είναι Πέμπτη 16 Αυγούστου. Από νωρίς το πρωί βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» για να επιβιβαστούμε στην πρωινή πτήση προς τη Βιέννη. Από εκεί οδικώς θα μεταφερθούμε προς τη Μπρατισλάβα, την πρωτεύουσα της χώρας στην οποία επιλέξαμε να περάσουμε ένα πενθήμερο δυναμικών αναβάσεων..
Το ταξίδι μας, λοιπόν, ξεκινά και ύστερα από μια πτήση περίπου δύο ωρών προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Ακολούθως, με πούλμαν και ύστερα από μίας ώρας διαδρομή φτάνουμε στη Μπρατισλάβα. Εκεί μας δίνεται η ευκαιρία να περιηγηθούμε στο ιστορικό κέντρο αυτής της όμορφης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας και να δούμε από κοντά μια σειρά από αξιοθέατα, όπως το άγαλμα του Ναπολέοντα, το παλάτι Mirbach το οποίο φιλοξενεί το κυρίως coprus των πινάκων της Πινακοθήκης της Μπρατισλάβα, τον καθεδρικό ναό του αρχαγγέλου Μιχαήλ (1452) και το κάστρο.
Μετά την περιήγηση στην πόλη αυτή των 428.672 κατοίκων (σε σύνολο 5. 389.180 που αριθμεί η Σλοβακία), η ομάδα θα επιβιβαστεί στο μίνι πούλμαν και μετά από μια πεντάωρη διαδρομή θα καταλύσει στο ξενοδοχείο της κωμόπολης Stary Smokovec (Παλαιό Σμόκοβετς) το οποίο θα αποτελέσει τη βάση μας για τις επόμενες ημέρες. Από εδώ θα ξεκινούν όλες μας οι αναβάσεις και οι περιηγήσεις προς την περιοχή του Εθνικού Πάρκου της οροσειράς των Τάτρας.
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012
Την επόμενη ημέρα, τη δεύτερη ημέρα της διαμονής μας στη Σλοβακία, έχει έρθει πλέον η στιγμή για την έναρξη του ορειβατικού προγράμματος. Η ομάδα χωρίζεται σε τρεις επιμέρους ομάδες · οι δύο πρώτες αναχωρούν με μικρή διαφορά ώρας πολύ νωρίς το πρωί για να επιχειρήσει η κάθε μία και, τελικά, να κατακτήσει – με τη συνδρομή έμπειρων ντόπιων οδηγών βουνού – τις δύο υψηλότερες κορυφές των Τάτρας, δηλαδή την κορφή Gerlachovsky (2.654 μέτρα) και την κορυφή Lomnicky (2.633 μέτρα). Οι δύο πρώτες κορυφές, κυρίως δε η πρώτη, χαρακτηρίζονται ως υψηλού βαθμού δυσκολίας και απαιτούν μια συνεκτική ορειβατική ομάδα η οποία θα διακρίνεται για την αρκετά καλή φυσική της κατάσταση και θα υπακούει πιστά στις εντολές του υπεύθυνου οδηγού βουνού.
Προσωπικά, είχα την τύχη να βρεθώ στην ομάδα που επιχείρησε και κατόρθωσε να ανέβει στη δεύτερη κορυφή, στη Lomnicky. Η ανάβασή μας, λοιπόν, ξεκίνησε πολύ νωρίς το πρωί. Αρχικά, μεταβήκαμε στις υπώρειες του βουνού, στο χωριό Tatranska Lomnica (υψόμετρο 850 μέτρα), όπου συναντήσαμε τους δύο οδηγούς βουνού οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την ανάβασή μας. Εκεί αγοράσαμε τις κάρτες εισόδου και επιβιβαστήκαμε στο πρώτο λιφτ που θα μας οδηγούσε στο σημείο στο οποίο θα ξεκινούσαμε την πορεία μας.
Αφότου, λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο έναρξης της ανάβασής μας, στο Skalnate pleso (1.750 μέτρα) χρειάστηκε να πεζοπορήσουμε λίγο ακόμη μέχρι το σημείο, όπου θα έπρεπε να αρχίσουμε την πορεία μας δεμένοι σε σχοινοσυντροφιές. Πραγματικά, λοιπόν, δεθήκαμε και έτσι σχηματίστηκαν δύο υποομάδες, μία τετραμελής και μία τριμελής. Το κυρίως μέρος της ανάβασης ξεκίνησε και όλοι μας ήμασταν ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι για τις προκλήσεις που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά και για την θέα που θα απολαμβάναμε κάθε στιγμή κατά τη ανάβασή μας. Όλοι έπρεπε να συμβαδίζουμε (κυριολεκτικά …), να συνεννοούμαστε ανά πάσα στιγμή εάν κάποιος από εμάς αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα και να επιδεικνύουμε ομαδικό πνεύμα. Το βουνό είναι απαιτητικό και επιβάλλει επίδειξη πνεύματος ομαδικότητας και συνεχή εγρήγορση, για να αποφευχθούν άσχημες εξελίξεις και για να μην λάβει η ανάβασή κάποια απροσδόκητη, ίσως δε και επικίνδυνη τροπή.
Όμως, όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Τόσο στην ανάβαση όσο και στην κατάβαση δεν ανέκυψε κάποιο πρόβλημα. Η ομάδα δέθηκε όχι μόνο κυριολεκτικά, αλλά – το σημαντικότερο – και ψυχικά και ύστερα από μιάμιση ώρα ορειβασίας είχαμε επιτύχει το στόχο μας. Ήμασταν στη κορυφή Lomnicky στα 2.633 μέτρα! Η προσπάθειά μας ευοδώθηκε και ένας από τους κυριότερους στόχους που είχαμε θέσει για το ταξίδι στη Σλοβακία εκπληρώθηκε.
Η δε θέα από την συγκεκριμένη κορυφή είναι πραγματικά μαγευτική. Το όλο τοπίο της οροσειράς των Τάτρας σου κόβει την αναπνοή. Οι βραχώδεις βουνοκορφές, οι μικρές πράσινες λιμνούλες, αλλά και το πεδινό μέρος της Σλοβακίας που εκτείνεται προς το νότο σε καθηλώνει και σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο τυχερός είσαι που βρίσκεσαι σε αυτό το σημείο. Η φύση που σε περιβάλλει, η ησυχία που απλώνεται στο γύρω τοπίο, κυριολεκτικά μαγεύουν τον επισκέπτη και τον κάνουν να συνειδητοποιεί ότι στις μικρές χαρές της ζωής κρύβεται η μεγάλη ευτυχία.
Η κατάβαση έγινε πάλι από τις δύο σχοινοσυντροφιές. Δεν αργήσαμε, λοιπόν, να φτάσουμε στο σημείο από το οποίο το πρωί είχαμε ξεκινήσει την πορεία μας. Αφότου ευχαριστήσαμε και αποχαιρετήσαμε τους οδηγούς βουνού, ορισμένοι από την ομάδα προτίμησαν να κατέβουν στο χωριό Tatranska Lomnica με το λιφτ, ενώ δύο μέλη της ομάδας, επιλέξαμε να συνεχίσουμε την κατάβασή μας και να εξερευνήσουμε και άλλα σημεία του βουνού, τα οποία μέχρι τότε δεν είχαμε δει. Περιηγηθήκαμε, λοιπόν, στο βουνό, είδαμε τα ρυάκια του, φωτογραφίσαμε τα σπάνια λουλούδια που φύονταν στις πλαγιές του και θαυμάσαμε τις χιονούρες οι οποίες, παρ’ όλο που ήμασταν στον Αύγουστο, διατηρούνταν ακόμη. Ύστερα, λοιπόν, από δυόμισι ώρες πεζοπορίας ήμασταν ξανά στο χωριό και από εκεί πάλι πίσω στο Stary Smokovec.
Ενώ η Ιφιγένεια θα μας περιγράψει παρακάτω την εμπειρία που βίωσε κατά την ανάβαση των υπολοίπων στην ψηλότερη κορυφή των Τάτρας. Ας την παρακολουθήσουμε….
«Η ομάδα για το Gerlach σηκώθηκε πριν χαράξει και προωθήθηκε με ειδικά οχήματα στο Sliesky Dom (1.670μ), το κατάλυμα-ξενοδοχείο εντός του εθνικού πάρκου, το οποίο αποτελούσε ορμητήριο και σημείο αναφοράς για διάφορες ορειβατικές εξορμήσεις της περιοχής. Άπο εκεί θα ξεκινούσε η ανάβαση μας στο Gerlach. Δυσκολία ανάβασης 4 στην κλίμακα της UIAA. Χωριστήκαμε σε 2 ομάδες πάντα με συνοπτικές και δημοκρατικές διαδικασίες και με τον ίδιο τρόπο ανατεθήκαμε η κάθε μία σε ένα Σλοβάκο οδηγό. Το φλουρί είναι σε σας να καταλάβετε σε ποια από τις δύο ομάδες έπεσε. Εμάς πάντως μας έπεσε ο ψηλός.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με τους φακούς κεφαλής στις 5:30 για μια μέρα πάνω στο βράχο. Το μονοπάτι μας περνούσε αριστερά και κατόπιν πάνω από τη λίμνη Velisce pleso, πέρα από τον καταρράχτη, μέχρι και το οροπέδιο. Μέχρι εκεί ένα υποτυπώδες μονοπάτι αλλά και οδηγίες σε ορειβατικούς χάρτες ήταν αρκετά για να το βρείς. Απο κεί και πέρα … nada. Μόνο άν διακρίνεις την καρφωμένη αλυσίδα στο βράχο στους πρόποδες της γρανιτένιας πλαγιάς ξέρεις να προχωρήσεις. Κι αν δεν … καλά θα κάνεις να μην … Δεθήκαμε “κοντά κοντά” και σκαρφαλώσαμε τα πρώτα σιδερένια σκαλιά. Ίσια κάτω μας αλλά ακόμα κοντά, ορατή και η άλλη ομάδα. Ακόμα. Η πολυπόθητη στάση έγινε κοντά στο μισάωρο. “two minutes” μας πρόσταζε επιτακτικά. “five” ήταν η διαπραγμάτευση μας. Ίσια πάνω μας – ίσια όμως! – είχε ένα διάσελο. Ενημερωθήκαμε ότι από εκεί θα πέφταμε στην αντίθετη πλευρά του όγκου, μετά λίγη τραβέρσα, ένα ακόμα ένα διάσελο, μεγάλη τραβέρσα –αυτό θα ήταν το εύκολο- και μερικά τελικά ανεβοκατεβάσματα. Για το λόγο του αληθές οι πληροφορίες ήταν ακριβέστατες!
Με αρκετά έντονο ρυθμό που τον όριζε – προς αποφυγή παρανοήσεως – πάντα ο οδηγός μας, σκαρφαλώναμε με χέρια, πόδια, και χιούμορ για αρκετή ώρα. Το σκοινί τέντωνε, χαλάρωνε, μπερδευότανε, μάλλον δυσκόλευε μια ήδη απαιτητική ανάβαση. Σύντομα χάσαμε την άλλη ομάδα με την Πόπη, την Άρια και τον Γιάννη. Δεν θα το κάναμε μαζί. Από την άλλη πλευρά το βουνό ήταν ένα απέραντος επιβλητικός λαβύρινθος από μυτήκια στην ομίχλη. Καθαρό δέος. Δεν υπήρχε πια μονοπάτι. Δεν θα ήθελες να βρισκόσουν μόνος εκεί. Για πολλή ώρα βρισκόμασταν στο κέντρο ενός εκτεθειμένου γρανίτινου όγκου, εκεί που ο άνθρωπος φαντάζει μυρμήγκι με το μέγεθος του και τέρας με την επιμονή του να το κατακτήσει. Με δυσκολία πια διέκρινες τις άλλες ομάδες. Τη μια τα σύννεφα, την άλλη η απόσταση, η αδύναμη όραση, η αδρεναλίνη. Μπορεί να αποφύγαμε τυχόν πτώσεις βράχων από κοντινές ομάδες με το γρήγορο ρυθμό αλλά επιταχύναμε την κούραση. Η δεύτερη πια ε πιο λαπτκ. . καλνάβαση. Ο΄οραχamatic aspects of style- sonal variables. For considerations arise with reard to an inherenομάδα μάλλον κέρδισε το φλουρί. Έβγαζε φωτογραφίες και το απολάμβανε πιο αργά. Εμείς … τρέχαμε να μας πούνε μπράβο.
Το αντίκρισμα της κορυφής μας έδιωξε τη κούραση. Έβαλε φτερά στα πόδια. Καθόλου ευκαταφρόνητο όμως παρέμενε και το τελικό εκτεθειμένο πoerach????έρασμα. Το σκοινί μπορεί να ήταν κοντό αλλά σώζει και ζωές. Συγχαρητήρια, χειραψίες και φιλιά κάτω από το περίτεχνο μεγάλο σταυρό του Gerlach στα 2.655μ. Με διαφορετική σειρά στη σχοινοσυντροφιά ξεκινήσαμε την κατάβαση από την αντίθετη πλευρά από την οποία ξεκινήσαμε. Διάσπαρτα κομμάτια με σιδερένιες ασφάλειες, σιδερόβεργες, σκαλιά, και περάσματα με via ferrata μας κατέβασαν στη χιονούρα που σήμανε και το τέλος της καταρρίχησης. Θα ακολουθούσε κυκλική πορεία στο μονοπάτι Tatranska Magistrala περιμετρικά από τη λίμνη Batizovske pleso μέχρι πίσω στο σημείο από όπου είχαμε ξεκινήσει.
Συνοπτικά, δημοκρατικά, και αδιαμφισβήτητα ήταν από τις ωραιότερες αναβάσεις που είχαμε κάνει και οι έξι – Πόπη, Άρια, Γιάννης, Γιάννης, Κοσμάς, Ιφιγένεια. Το απόγευμα στο ξενοδοχείο ήταν γεμάτο από αναμνήσεις και εξιστορήσεις. Ο καθένας είχε κατακτήσει τη δική του κορυφή»
Η τρίτη ομάδα ακολούθησε ένα πεζοπορικό πρόγραμμα θα οποίο, όμως, περιείχε και αυτό προκλήσεις και μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιαιτέρως απαιτητικό. Παρ’ όλα αυτά τα μέλη της αποστολής, ορισμένα από τα οποία δεν είχαν μεγάλη τριβή με το άθλημα της ορειβασίας, αντιμετώπισαν και κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τις προκλήσεις μιας αρκετά δύσκολης διαδρομής. Πιο συγκεκριμένα, κλήθηκαν να πεζοπορήσουν ως τη λίμνη Zelene από την οποία θαύμασαν την κορυφή Maly Kezmarsky stit και τα Belianske Tatry, δηλαδή τα Λευκά Τάτρας που έχουν λάβει την ονομασία τους από τα ασβεστολιθικά πετρώματα από τα οποία αποτελούνται. Το βράδυ μας βρήκε όλους κουρασμένους μεν, αλλά ήδη γεμάτους από τις πρώτες εμπειρίες τις οποίες θέλαμε να μοιραστούμε με τα μέλη των άλλων ομάδων.
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
Στις εξορμήσεις του Ε.Π.Ο.Σ. ΦΥΛΗΣ δεν εντάσσονται μόνο ορειβατικές διαδρομές διαβαθμισμένης δυσκολίας, αλλά και περιήγηση στα κυριότερα αξιοθέατα της κάθε περιοχής. Αυτό ακριβώς συνέβη και στη συγκεκριμένη. Η τρίτη κατά σειρά ημέρα μας ήταν αφιερωμένη στην εξερεύνηση ορισμένων μικρών διαμαντιών.
Ειδικότερα, το Σάββατο ήταν αφιερωμένο, αρχικά, στην περιήγηση σε μια πανέμορφη κωμόπολη της Σλοβακίας, στη Levoca (www.levoca.sk). Η Levoca, λοιπόν, είναι μια γραφική και καλοδιατηρημένη κωμόπολη η οποία, ειδικά το καλοκαίρι, σφύζει από ζωή. Το ιστορικό της κέντρο κοσμείται από κτήρια τα οποία υπακούουν στην γοτθική, στην μπαρόκ, στην αναγεννησιακή και στην νεοκλασική αρχιτεκτονική. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον – από κοινωνικής και ιστορικής άποψης – παρουσιάζει το Κελί της Ντροπής το οποίο είναι τοποθετημένο σε μια γωνιά της κεντρικής πλατείας, πίσω από το δημαρχείο. Σε αυτό το κελί κατά το 16ο αιώνα κλειδώνονταν οι γυναίκες οι οποίες είχαν διαπράξει μικρά αδικήματα και εκτίθεντο εκεί για ορισμένα χρονικό διάστημα προς παραδειγματισμό και δημόσιο ευτελισμό.
Το πρόγραμμα της ημέρας συνεχίστηκε με την επίσκεψη στο εντυπωσιακό κάστρο Spis (www.spisskyhrad.sk). Θα ήταν παράλειψή μας να μην αναφερθούμε στη πλήρη τουριστική και μουσειολογική αξιοποίηση του κάστρο που έχει γίνει από τους. Όταν μάλιστα αναφερόμαστε σε πλήρη αξιοποίηση, εννοούμε, αρχικά, τις απαραίτητες υποδομές, όπως άνετος χώρος στάθμευσης, εύκολη πρόσβαση στο εσωτερικό του, επεξηγηματικά φυλλάδια και μουσείο εντός του κάστρου. Πέραν τούτων, όμως, είχαν στηθεί από ειδικούς εμψυχωτές θεατρικά δρώμενα με συμμετοχή του κοινού στα οποία επιχειρείτο να ανασυσταθεί το πνεύμα που επικρατούσε στα μεσαιωνικά χρόνια, ενώ, παράλληλα, τα παιδιά μπορούσαν να ζωγραφίσουν το κάστρο, να φτιάξουν μεγάλα παζλ και να «εκθέσουν» της δημιουργίες τους σε έναν προκαθορισμένο χώρο.
Κυριακή 19 Αυγούστου 2012
Και η Ιφιγένεια συνεχίζει τη διήγησή της:
«Στις 19 το πρόγραμμα έλεγε πολύωρη πεζοπορεία για όλους στη κορυφή Koprinsky. Η ορεινή Σλοβακία σε όλο της το μεγαλείο. Η πορεία άρχισε στη Tatraska Srtbske και περνούσε μέσα από πληθώρα αλλαγές τοπίου αρχικά μέσα από πυκνά ψηλά έλατα, περιμετρικά από λίμνες και αργότερα από γυμνά και δροσερά υψόμετρα. Στις πρώτες ώρες μια μικρή παράκαμψη μας οδήγησε σε ένα νεκροταφείο στη μνήμη Σλοβάκων ορειβατών διάσπαρτο με περίτεχνα ζωγραφισμένους ψηλούς ξύλινους σταυρούς και πέτρινες πλάκες. Το μνημείο κυριολεκτικά χτισμένο σε βράχια και ογκόλιθους μιας απότομης πλαγιάς. Το μονοπάτι μας πέρασε περιμετρικά της λίμνης Popradske Plese στο καταφύγιο της οποίας κάναμε στάση για φωτογραφίες, ανεφοδιασμό, καφέ, δροσιστικά, απόλαυση της θέας. Σαν σε παράδεισο εκείνη η ώρα. Μια και η πορεία του γυρισμού θα ήταν η ίδια μέχρι εκείνο το σημείο, παρουσιαζόταν μία εκπληκτική ευκαιρία για μερικούς να χαλαρώσουν το υπόλοιπο της μέρας τους εκεί. Για τους άλλους η πορεία συνεχιζόταν και μετά από μία απότομη υψομετρική ανάβαση στην ακόμα ψηλότερη λίμνη Velce Ηincovo. Από εκεί εύκολα ευδιάκριτες ήταν οι υπόλοιπες γύρω ψηλές κορυφές που αποτελούσαν και τα σύνορα Σλοβακίας Πολωνίας, όπως και τα μονοπάτια που οδηγούσαν σε αυτές. Μία σύντομη στάση δίπλα στη λίμνη και συνεχίσαμε με την τελική και απότομη ανάβαση στο πρώτο διάσελο και κατόπιν προς το τελικό σκαρφάλωμα για την κορυφή στα 2.367μ. Η Koprinksy ήταν σκαρφαλωμένη σε μυτερά βράχια που δεν επέτρεπαν την πολυκοσμία. Όλες οι λίμνες, οι κοιλάδες, οι γύρω κόψεις και κορυφές σε μία μόνο περιμετρική ματιά. Έπαιρνες μια βαθιά ανάσα. Δεν θέλω τίποτα άλλο.
Η κατάβαση έγινε αργά και προσεκτικά στα σαθρά μονοπάτια αλλά ήταν μια ευκαιρία για ξεκούραση και απόλαυση όλων αυτών που μπορεί να χάσαμε στην κούραση της ανάβασης. Η επιστροφή πίσω μέχρι το καταφύγιο της λίμνης και κατόπιν στο τουριστικό θέρετρο της Tatranska Strba (κάτω εκεί στα 900 μ.) ήταν πολύωρη αλλά με το αζημίωτο. Συμπληρώσαμε κοντά εννιάωρο και ανυπομονούσαμε τη χαλάρωση στο πολυτελές ξενοδοχείο μας».
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012
Το πρόγραμμα επίσκεψης στη Σλοβακία έχει έτσι διαμορφωθεί ούτως ώστε η μία ημέρα ορειβασίας να ακολουθείται από μια μέρα ξεκούρασης. Έτσι, στο πρόγραμμα της Δευτέρας συμπεριλαμβανόταν ράφτινγκ στο ποταμό Dunajec ο οποίος – για μια μικρή απόσταση – αποτελεί το φυσικό σύνορο μεταξύ Σλοβακίας και Πολωνίας. Την ίδια ώρα, όσοι δεν συμμετείχαν στο ράφτινγκ περιηγήθηκαν στο κάστρο Lubovna και στο Μουσείο Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής.
Στη συνέχεια, όλη η ομάδα ξανασυναντιέται και κατευθυνόμαστε πλέον προς το γραφικότατο Kezmarok. Πανέμορφες κατοικίες με περίτεχνα διακοσμημένες προσόψεις, άνετοι δρόμοι, μια εντυπωσιακή εκκλησία στην κεντρική πλατεία, μικρά καφέ και μπαράκια κρυμμένα στους στενούς της δρόμους και ένα κάστρο έχουν συμβάλλει, ούτως ώστε η πόλη αυτή δίκαια να έχει χαρακτηριστεί ως το μαργαριτάρι των Τάτρας.
Στη συνέχεια, θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής προς τη Μπρατισλάβα, όπου θα γίνει η τελευταία μας διανυκτέρευση. Το επόμενο πρωί βρήκε τους περισσότερους στο πούλμαν που θα τους οδηγούσε στο αεροδρόμιο της Βιέννης και από εκεί στα πάτρια εδάφη. Όχι, όμως όλους. Ορισμένοι συνεχίσαμε και άλλοι εξ ημών πήραν το δρόμο για τα ορεινά της Αυστρίας, ενώ άλλοι για τα … πεδινά της Ουγγαρίας και πιο συγκεκριμένα, για τη Βουδαπέστη. Όπως και να έχει, η επίσκεψη στη Σλοβακία μας αποκάλυψε πολύ περισσότερα, απ’ όσα μπορούσαμε να προσδοκούμε. Η ομορφιά του αλπικού τοπίου, τα αναρίθμητα κάστρα, οι λίμνες με τα πράσινα νερά και οι φιλόξενοι άνθρωποι αποτελούν ερεθίσματα τα οποία θα μείνουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα χαραγμένα τόσο στη μνήμη μας όσο και στην καρδιά μας.
Κείμενο, Χρήστος Μερεντίτης.
Κείμενα για την ανάβαση στη Gerlach και την Koprinsky από την Ιφιγένεια Μαχίλη
χρήσιμοι σύνδεσμοι
Εθνικό Πάρκο της οροσειράς Τάτρας www.tanap.org
τουριστικές πληροφορίες για τη Σλοβακία