Δέκα χρόνια στα μονοπάτια του Αιγαίου…
Δέκα χρόνια στα μονοπάτια του Αιγαίου…
Την Άνοιξη, αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις (Οδυσσέας Ελύτης)
Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από τότε που ο Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής άρχισε να καθαρίζει και να ανοίγει μονοπάτια στα νησιά, ανανεώνοντας κάθε χρόνο τη συνάντηση το πρώτο δεκαήμερο κάθε Ιούλη, συνήθως με χαμηλό ή συμβολικό οικονομικό κόστος για τους εθελοντές. Ένας άλλος τρόπος διάδοσης της πεζοπορίας, συνδυασμένος με μικρές διακοπές στα νησιά του Αιγαίου; Αυτή πάντως ήταν η αρχική ιδέα. Σχετικά πρωτότυπη. Ένα πείραμα, με ρίσκο… Θα έρθουν φέτος ; Δεν θα έρθουν;
Η αρχή έγινε στην Αμοργό το 2006 καθαρίζοντας λίγα από τα υπέροχα παλιά καλντερίμια της. Χωρίς να το πολυκαταλάβουμε τότε, δημιουργήθηκε ένα δίκτυο μονοπατιών με όμορφους προορισμούς για τους πεζοπόρους (παραλίες, ξωκλήσια κλπ.). Η Αμοργός έγινε ένας δελεαστικός πεζοπορικός προορισμός με την ολοκλήρωση της προσπάθειάς μας. Ενθουσιασμός στους εθελοντές που δούλεψαν! Το πρόγραμμά μας συνδυάστηκε με λογοτεχνικό αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο στην αυλή της Παναγιάς της Καταπολιανής με πανσέληνο, με γέλια πάνω στο φορτηγό του Δήμου, με ρακόμελα, βόλτες στη Χώρα, πεζοπορίες σε μονοπάτια, όπως αυτό που άρχιζε από τον Άη Γιάννη τον Θεολόγο μέχρι το εκκλησάκι του Σταυρού, κομμένο σαν με μαχαίρι πάνω από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Οι μικρές πεζοπορίες μας, που κατέληγαν κάθε μέρα σε διαφορετική παραλία για κολύμπι, μάγεψαν τότε τους 43 πρωτοπόρους εθελοντές κι οι παρέες τους άρχισαν να γράφουν ιστορία στα μονοπάτια του νησιού, αλλά και της καρδιάς για κάποιους …
Από τότε, η δραστηριότητα αυτή έγινε θεσμός με φανατικούς φίλους: το 2007 στη Χάλκη, το 2008 στη Νίσυρο, το 2009 στη Σίκινο, το 2010 στην Βόρεια Τήνο, το 2011 στην Ανάφη, το 2012 στη Σέριφο, το 2013 στην Κίμωλο, το 2014 στην Μήλο και στην Βόρεια Νάξο, το 2016 στην Ίο και στην Αστυπάλαια. Σε κάθε νησί διαφορετικές δράσεις, σε κάθε νησί διαφορετικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, μα οι στόχοι κοινοί: πρώτα τα μονοπάτια μας κι ύστερα όλα τ’ άλλα…
Αυτό το ταξίδι ήταν αλλιώτικο από τα συνηθισμένα μας. Κάνοντας τον απολογισμό του, διαπιστώσαμε ότι καταφέραμε να ενεργοποιήσουμε τη διάθεση προσφοράς που ο κάθε άνθρωπος έχει έμφυτη μέσα του. Την ταιριάξαμε θαυμάσια με μικρές διακοπές στο κάθε νησί, στην κάθε μικρή γωνιά του, στην κάθε παραλία του. Η ανεμελιά συμπορεύτηκε με την ολιγόωρη δουλειά στα μονοπάτια και το «τσάπινγκ» έγινε ένα από τα σλόγκαν του Συλλόγου μας. Η δουλειά άλλοτε εύκολη, άλλοτε πιο σκληρή, κάτω από τον αιγαιοπελαγίτικο ήλιο και τον άνεμο των μελτεμιών, έπαιρνε άλλη διάσταση. Η προσπάθεια ανακατεύτηκε με το μπλε του Αιγαίου, έγινε αγάπη και μάθημα του «δίνω γιατί θέλω, χωρίς να περιμένω να πάρω». Και όταν αυτό συμβαίνει, τότε είναι που η ζωή επιστρέφει απείρως γενναιόδωρα τα δώρα της. Το κάθε νησί σφράγισε με ένα μοναδικό και ιδιαίτερο τρόπο τη μνήμη των εθελοντών, που γνώρισαν τα «δώρα» της ομαδικής ζωής, της συνεργασίας, της αλληλοϋποστήριξης , της υπευθυνότητας και της υλοποίησης του στόχου.
Εμείς , θα συνεχίσουμε να σας προσκαλούμε στα μονοπάτια μας σ’ αυτές τις «φωτονερόπετρες» του Αιγαίου. Κι εσείς ελπίζουμε να συμπορευτείτε μαζί μας, με το «θέλω», το «μπορώ», το «δίνω». Ελπίζουμε να συνεχίσετε να μας ακολουθείτε στο μέλλον, σκαλίζοντας τα μονοπάτια ανάμεσα στο μπλε, να ταχτοποιείτε με τάξη τις πέτρες κάτω από τον ήλιο, ν’ ανοίγετε δρόμους στο πέλαγος της προσφοράς….
Ιούλιος 2016
Καλλιόπη Δηλαβεράκη,
