Από τους πρόποδες των Ιμαλαϊων στο Θεοκρατικό βουδιστικό Θιβέτ.

Από τους πρόποδες των Ιμαλαϊων στο Θεοκρατικό βουδιστικό Θιβέτ.

Περιγραφή πεζοπορικού προγράμματος.  

Κείμενο: Στέλιος Πιταροκοίλης

Η απόφαση για ένα ταξίδι στη “Στέγη του Κόσμου”, το Θεοκρατικό Θιβέτ μάς γέμισε από νωρίς με υψηλές προσδοκίες (είτε ορειβατικές είτε ταξιδιωτικές). Από τη μια πλευρά, η χώρα του Δαλάι Λάμα, απαγορευμένος τόπος για τους ξένους στο παρελθόν, που σε κατακλύζει με τον μυστηριακό χαρακτήρα του. Από την άλλη, τα Ιμαλάϊα, η ψηλότερη οροσειρά της Γης και το Everest, η ψηλότερη κορυφή τους. 

Με ενδιάμεσο σταθμό το Άμπου Ντάμπι και το Τσενγκ Ντου, φτάνουμε στη Λάσα, την πρωτεύουσα του Θιβέτ. Το υψόμετρο της, 3.650 μέτρα, μεταφράζεται σε λιγότερο οξυγόνο και  άμεσος στόχος μας ο εγκλιματισμός που είναι σοβαρή υπόθεση.

Αφού περιηγηθήκαμε δύο μέρες στη Λάσα, έχει φτάσει η μέρα χωρισμού των δύο ομάδων, πεζοπορικής και ορειβατικής, με κατεύθυνση της πρώτης το Μοναστήρι Ganden, το οποίο είναι χτισμένο αμφιθεατρικά σε λόφο και θα πραγματοποιήσουμε τη λεγόμενη “κόρα”. Ένα είδος προσκυνήματος στη Θιβετιανή, βουδιστική παράδοση που πραγματώνεται περπατώντας γύρω από τον ιερό χώρο δεξιόστροφα (όπως οι δείκτες του ρολογιού).

Παράλληλα, παρακολουθούμε από απόσταση την “ουράνια ταφή” ενός ντόπιου. Ένα είδος κηδείας – θρησκευτικής τελετής, με τα όρνεα πρωταγωνιστές να τρώνε τις σάρκες του νεκρού, ώστε η ψυχή του να μετενσαρκωθεί.

Ανήμερα Μεγάλου Σαββάτου βρισκόμαστε στην Tsedang, την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη του Θιβέτ, ενώ την Κυριακή του Πάσχα επισκεπτόμαστε το πρώτο και παλαιότερο βουδιστικό Μοναστήρι του Θιβέτ, το Samye. Τοποθεσία που θεωρείται το προπύργιο του Βουδισμού στο Θιβέτ.

Στη συνέχεια του ταξιδιού μας, επιστρέφουμε στην επιβλητική Λάσα για μια πρωινή περιήγηση στα θερινά ανάκτορα των Δαλάι Λάμα, το Norbulingka. Ένα αχανές πάρκο, αλλά και τόπος μνήμης, μιας και ο 14ος Δαλάι Λάμα (και τελευταίος) δραπέτευσε το 1959 και διέφυγε εξόριστος στην Ινδία.

Μία, ίσως, από τις πιο ενδιαφέρουσες μέρες του ταξιδιού είναι αυτή που περιλαμβάνει επίσκεψη στο Gyantse(4.050μ.) με στάση στη λίμνη Yamdrok(4.488μ.). Η εικόνα που έχουμε βλέποντας αυτήν την ατελείωτη ιερή λίμνη με τους αντικατοπτρισμούς ουρανού και βουνού είναι μαγευτική. Λίγο πιο πέρα, τα τεράστια θιβετιανά σκυλιά ράτσας Mastiffπεριμένουν τους επισκέπτες να φωτογραφηθούν μαζί τους. Το λεωφορείο δεν παραλείπει τη στάση πλησίον του παγετώνα Κarolaγια τις αναγκαίες φωτογραφίες.

Παραμονή της ανάβασής μας στο Basecampτης βόρειας πλευράς του Everest διασχίζουμε τις πόλεις Shigatseκαι Shegar. Είναι η στιγμή που οι πολυήμερες “προσευχές” της ομάδας μας θα κρίνουν την επιτυχή πρόσβαση στην κατασκήνωση βάσης. Η πορεία μας φαίνεται αρχικά μεγάλη, ίσως από το δέος που σου προκαλεί η θέα της κορυφής και τα μεσοδιαστήματα που την αφήνουν ακάλυπτη από τα σύννεφα. Τελικά, όμως, δεν ήταν. Η γοητεία της σε κάνει να κολλάς το βλέμμα σου στην κορυφή και να μη θες να γυρίσεις πίσω.

Η επανένωση των δύο ομάδων λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού στο Θιβέτ θα μας βρει στην πόλη Zhangmu, κοντά στα σύνορα με το Νεπάλ. Μέσα από μια καταπληκτική διαδρομή σε φαράγγι φτάνουμε στη μεθοριακή γέφυρα που χωρίζει τα δυο κράτη. Εκεί θα συναντήσουμε μια διαφορετική υποδοχή από… μαϊμούδες, οι οποίες είναι αρκετά εξοικειωμένες με τους τουρίστες.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας στο υποτροπικό κλίμα, φτάνουμε στην κοιλάδα της Κατμαντού όπου μετά από σύντομη παραμονή γνωρίσαμε τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς στη χαώδη πρωτεύουσα με το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα, τα χιλιάδες διάσπαρτα ηλεκτρικά καλώδια, τη βρωμιά και τη φτώχια.  Έτσι λοιπόν, στο τέλος αυτού του ταξιδιού, στους πρόποδες των Ιμαλαϊων διαπιστώσαμε ότι οι αντιθέσεις κυριαρχούν, βουδισμός και ινδουισμός συνυπάρχουν, η σβάστικα είναι μόνο σύμβολο καλοτυχίας, τα σημαιάκια προσευχής αρχαία λατρεία των θεοτήτων των βουνών και τα τάνγκα θρησκευτικές εικόνες του θιβετιανού βουδισμού. Μα πάνω απ’ όλα, το εξής:

“Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς θρησκεία και διαλογισμό, αλλά δεν μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς ανθρώπινη αγάπη.” (Δαλάι Λάμα)