Ηλειακός Πηνειός, φαράγγια Άμπουλα και Κενταύρων. Φαράγγι Κακοτάρη

Ηλειακός Πηνειός, φαράγγια Άμπουλα και Κενταύρων. Φαράγγι Κακοτάρη

Δε φταίμε εμείς  αλλά ο καιρός, γιατί  παρότι έχουμε μπει  και επισήμως στο φθινόπωρο, δε λέει να κρυαδίσει και παραμένει  καλοκαιρινός.  Και επειδή μπουχτίσαμε και για φέτος  τη θάλασσα και οι αντοχές μας είχαν αρχίσει να πέφτουν μακριά από τα αγαπημένα μας βουνά και τα λαγκάδια της όμορφης πατρίδας  μας, ξεκινήσαμε σε  πείσμα των καιρών την ορειβατική σεζόν. Και ξεκινήσαμε δυναμικά. Προορισμός ο νομός Ηλείας και πιστέψτε με, ένα Σαββατοκύριακο μας φάνηκε πολύ λίγο για να χαρούμε τις απίστευτες ομορφιές που έχει χαρίσει  απλόχερα η φύση σε αυτή τη γωνιά  της Πελοποννήσου. Οι ποταμοί Ερύμανθος και  ο Ηλειακός Πηνειός ή Κακοτάρης, τα φαράγγια του Άμπουλα και των Κενταύρων, οι καταρράκτες της Νεμούτας, του Χαρατσαρίου, της Σουφάλας και του Αϊ Γιάννη, το αισθητικό δρυόδασος της Φολόης με το περιβαλλοντικό μουσείο του , και χωριά, πολλά χωριά στο διάβα μας σχετικά άγνωστα στους πολλούς, χωριά που ακούνε σε ονόματα όπως Λάμπεια, Λάλας, Νεμούτα,  Πανόπουλο, Αχλαδινή, Φολόη, Κούμανη.  Τα μέρη αυτά αποτελούν το Δήμο Φολόης, που βρίσκεται στα σύνορα με τον  νομό Αρκαδίας, και ο οποίος μόλις  τα τελευταία  χρόνια έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τουριστικά,  χάρη στις απίστευτες οικολογικές, εναλλακτικές δραστηριότητες που προσφέρουν τα καλά κρυμμένα μυστικά της Ηλειακής γης. Πρόκειται για έναν παράδεισο με οργιαστική βλάστηση, μοναδική παρθένα φύση και κρυστάλλινα νερά που σε δελεάζουν για ένα κρύο μπάνιο με φυσικό τζακούζι στους πολλούς καταρράκτες και τις υπέροχες λιμνούλες που σχηματίζουν.    

Κρόκοι, μανιτάρια και κυκλάμινα ήδη έχουν αρχίσει να ξεμυτάνε από τα υγρά χώματα και να δίνουν χρώμα στα πεσμένα φύλλα, το διαρκές κελάρυσμα  των νερών δρόσιζε  τα αυτιά και τα σώματα των πεζοπόρων, τα βαθύσκιωτα δάση μας προφύλασσαν από τον αδυσώπητο ήλιο, που όπως και να το κάνουμε, ακόμα τσουρουφλάει.

Η διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο της Αρχαίας  Ολυμπίας ξεκούρασε για λίγο τα ταλαιπωρημένα μας κορμιά, όμως το άκαρδο τηλέφωνο της αφύπνισης χτύπησε στις 6 για να μας θυμίσει ότι χρωστάμε στα μάτια  μας και άλλες ομορφιές. Τα αγαθά όμως κόποις κτώνται…… Και αυτά που ανακαλύψαμε την Κυριακή άξιζαν όντως τον ….. κόπο και με το παραπάνω. Και βεβαίως, αργά το απόγευμα,   το Φαγοποτείο «Κάπως Αλλιώς» στο Πανόπουλο με το σχεδόν τέλειο σπιτικό φαγητό και το δροσερό κρασί του,  ανέκαμψε λίγο το κουρασμένο μας ηθικό. Η πεντάωρη επιστροφή στην Αθήνα, φιλοδώρησε τον δύστυχο οδηγό  του πούλμαν μας  με αρκετό ροχαλητό.

Δρακόπουλος Αγησίλαος